maandag 22 oktober 2012

All-in with the VanIersel-family@Manavgat

All-in with the VanIersel-family@Manavgat-Turkse Rivièra

= zaterdag 13 oktober t/m zaterdag 20 oktober 2012 =

 


Vijf jaar geleden togen we met de gehele familie Van Iersel naar Egypte-Hurghade. Dit op uitnodiging van Opa & Omi van Iersel om te vieren dat ze 40 jaar getrouwd waren. Dit jaar vertrokken we met de gehele familie naar Turkijke-Manavgat om te vieren dat ze 45 jaar getrouwd waren. De gehele familie bestaat uit Opa & Omi van Iersel, "schone zus" met haar gezin (neef van 12 en nicht van 13 jr) en ons gezin (met twee boys van 14 en 16).

inchecken@Zaventem-airport; vroeg in de ochtend
Met z'n tienen stapten we dus in het vliegtuig. Ruim 3 uur later plaatsten we onze voeten op het vliegveld Antalya. Een busritje van ruim een uur verder bracht ons naar Club Felicia Village. Een (naar later bleek) prachtig ruim opgezet all-in resort, van alle gemakken voorzien, top-service en dito kwaliteit eten. Bij de check-in werden we wel direct geringd (jongeren onder de 18 een groen bandje, volwassenen een paars bandje). Ach..het went en na eventjes lijkt het alsof het een prachtige persoonlijke armband is. Onze oudste die blij is dat hij eindelijk legaal alcohol mag nuttigen (in Nederland), kreeg een groen/alchoholvrij-bandje gezien zijn leeftijd in Turkije! Das balen ..... voor hem, maar ook voor de mannen want die kunnen het halen van een biertje niet aan hem overlaten. We regelden dus de volgende dag dat ook hij een paars bandje krijgt, no problem (wel met een toestemming/handtekening van moeders)!


...veel Duitsers, dus werd er een OktoberFest georganiseerd :-))
Installeren en vervolgens gaan genieten van het zonnetje met z'n allen. En het zonnetje schijnt.....en hoe! Elke dag gemiddeld 29-30 graden.......strakblauwe lucht en een licht briesje. Elke dag plaatsten we een stuk of 8-10 ligbedden op het strand, vouwden we onze strandlakens uit en vertoefden we aan het (kiezel)strand.

....daar liggen ze hoor; die Hollanders (tussen al die Duitsers) :-)
Helder water, waar je als je geluk had wel "gebeten" werd door kleine visjes. In schoonheidsklinieken betaal je er de wereld voor, hier hoort het bij het all-in concept :-). Lekker dobberen in de Middellandse Zee, lunchen in de Beachbar, cocktailtje drinken in de bar bij het zwembad, lekker snacken, 3 boeken uitlezen, partijtje dobbelen: kolonisten van catan, yathzee of gewoon een potje kaarten (pesten), opa geniet in de schaduw mee van zijn kinderschare, een jetskiritje, een ritje op de banaan achter de speedboot en Omi heeft samen met ZoonLief Wino aan een parachute achter de speedboot gehangen.
Kortom relaxe-to-the-max in alle opzichten.

het voltallige gezelschap

....ritje op de banaan

Zijn we het resort dan niet afgeweest? Natuurlijk wel.....de grootste bazaar van de Turkse Rivièra bevindt zich in Manavgat. Heerlijk slenteren, afdingen, nieuwe indrukken opdoen ...... De mannen bezochten de barbier en werden verwend. Ons nichtje heeft zich ingespannen van Uggs tot een Prada-handtas. Onze jongste had gebrek aan een nieuwe portemonnaie, de oudste een Adidas-sweater. Voor sommigen was het spannend al die nieuwe indrukken, voor anderen een aangename "break" van het resort.

de bazaar in Manavgat

Wino in de barbierstoel.....


Iedereen genoten? Met z'n allen hebben we genoten. Van elkaar. Heerlijk bijgekletst want laten we eerlijk zijn: in het dagelijkse leven lopen we de vloermatten niet kaal bij elkaar. Een waardevolle herinnering voor het leven. Een warm gevoel dat we opnieuw dit met elkaar mochten beleven....

Oudste kleinzoon & Omi
Over 5 jaar-herfstvakantie 2017; zouden we het dan een keertje over mogen doen? Wat zou het bijzonder zijn. In ieder geval hopen we dat Opa&Omi hoe dan ook met ons kunnen vieren dat ze in goede gezondheid dan alweer 50 jaar getrouwd zijn. Het is en blijft bijzonder.
Dankjewel Opa&Omi!

Een mooi paar, fijne mensen;
onze (schoon)pa en (schoon)ma, onze opa & omi

Nog een paar sfeerplaatjes die een indruk van onze familievakantie weergeven

Onze Maik en zijn nicht.....

Wino en Omi, hangend aan de parachute!

Swimmingpool, fantastisch zicht toch?!
...op weg naar de speedboot

...beachparty (beetje stoffig)

Hey my friend......

  
Jetskirider......allemaal genoten ze van dit ritje




Manavgat, Turkije
zaterdag 13 t/m 20 oktober 2012
Gevlogen met Freebird vanaf Zaventem Airport
Resort: Club Felicia Village



woensdag 15 augustus 2012

HERINNERINGEN DIE BLIJVEN.......

......onze persoonlijke harde schijven zitten vol met herinneringen. Herinneringen waarvan sommigen wellicht gedelete worden, maar waar een groot gedeelte toch blijvende, vastgeroeste prachtige herinneringen blijven!

Naast mijn persoonlijke herinneringen wil ik altijd nog iets tastbaars aan een vakantie, en zeker deze fantastische vakantie, overhouden. Uit de Ardeche/Frankrijk liggen er keien in onze tuin, uit de Vendee/Frankrijk hebben we een zonnenspiegel in de tuin hangen en zo kan ik nog wel even doorgaan. ManLief is er niet altijd even gelukkig mee en de jongens fronsen af-en-toe ook hun wenkbrauwen. Maar tja, ik wil graag de beleefde tijd en emotie blijven beleven en dat doe ik door iets tastbaars mee te nemen. Naast, uiteraard, een voorraad foto's!

Maar ja...met het vliegtuig, zo ver weg, wat moet er nou uit Zanzibar meegenomen worden wat voor ons alle 4 aanspreekt en de op onze harde schijf geplaatste herinneringen oproep. In Stone Town liep ik er tegen aan. Een prachtige geverfd doek...praktisch? Ja, het kan netjes opgerold in de koffer meegenomen worden en schaadt de verf niet. Het is kleurrijk....Zanzibar was ooooh zo kleurijk. Met zijn gekleurde bevolking, met de Afrikaanse stoffen, geklede vrouwen, diverse fruit- en groente soorten, helder aqua-groen/blauw water, prachtig groene vegetatie en een wolkendek/hemelkleuren onder een prachtige zon. Dus....het haalt alles wat we hebben gezien, beleefd en bijbehorende geuren weer naar boven. Het hangt vol trots aan onze muur. Ik ben er erg blij mee....en heb van de mannen geen wanklank gehoord, dus dan zit het wel snor!



Daarnaast heb ik wat uren (en Euro's) besteed aan het samenstellen van een schitterend fotoboek. De mooie foto's die we genomen hadden, waren het zeer zeker waard om gebundeld te worden in een prachtig album. De grootste maat die ze hadden ... en oh wat ben ik er gelukkig mee. Als je er in kijkt, komt alles terug. Je ruikt de geuren, je voelt de wind in je haren, je beleeft Zanzibar opnieuw. Het album in tweevoud besteld: als de jongens later uit huis gaan, krijgen ze een prachtig fotoalbum mee van deze vakantie. En hopelijk denken ze dan terug aan een schitterende vakantie die ze beleefd hebben in hun tienerjaren..........



zondag 5 augustus 2012

HET KLOKJE WEER OM ....'t leven gaat verder!



In vakantietijd, geleerd van een goede vriend, gaat het horloge af. Niet op tijd en uur leven. Proberen de gehaastheid, die me zo nu en dan toch den deel valt, achter me te laten. De eerste keren is het onwennig zo zonder watch. Maar naar gelang de tijd vordert went het. Je weet dat, mocht je de tijd willen weten, je kunt vertrouwen op de maatschappij. Overal, maar dan ook overal is een klok (supermarkt, auto, mobiele telefoon, zuilen in het landschap...en ga zo maar door). Tijdens afgelopen vakantie was het wat lastiger. Je moet tenslotte op tijd een vliegtuig halen (zowel heen als terug), maar ach ManLief houdt zijn horloge altijd aan en daar kan ik dan dus op vertrouwen. De jongens leven zo'n beetje in hun mobiel :)) dus dat komt allemaal wel goed.


Het leven bestaat uit momenten van "er is een tijd van komen en een tijd van gaan".
Dus..zo ook de zomervakantie 2012.
De arbeidsplicht roept weer en ach....zo vervelend is dat niet. Zoals iemand laatst reageerde op Facebook: als je niet werkt weet je ook niet wat vakantie is. Daar ben ik het dan ook helemaal mee eens.


Dit betekent dan ook dat mijn horloge sinds maandag 30 juli weer om de pols zit en het er pas weer afgaat tijdens de herfstvakantie 2012. Een decadent, maar fijn vooruitzicht.......met (schoon)ouders, gezin (schoon)zus en ons gezin een weekje vertoeven in Turkijke, Manavgat, ter ere van hun 45-jarig huwelijk.


.....op naar een horlogevrije pols!

dinsdag 24 juli 2012

GUESTHOUSE BELLEVUE ZANZIBAR



Mocht je ooit twijfelen waar je wenst te verblijven op ZANZIBAR?
Dan weet ik een meer-dan-prima adresje: Guesthouse Bellevue.
Gerund door een Nederlandse: Melanie Steggink (met op dit moment ondersteuning voor een aantal maanden van een vriendelijk stel: Bernhard en Nicoline, zodat Melanie ook de nodige tijd aan Jelle, het zoontje (bijna 1 jaar) van haar en partner Dim, kan besteden.



Wat is er dan zo speciaal aan Bellevue? Waar moet ik beginnen, heb je even tijd....
Qua faciliteiten is het Afrikaans met Europese faciliteiten. Prima lodgjes, warm water via een boiler, een heerlijk bed met dito matras, elke avond laten ze de klamboes zakken en wordt er gesprayed tegen de muggen, aanwezigheid van Wifi, alles is schoon en verzorgd. Heerlijke loungehoeken in het restaurant en een tropische tuin met diverse relaxeplekken. Diverse excursie vanuit Bellevue te regelen, fietsen huren, dat wat je wilt kan geregeld worden!
Het eten is meer-dan-goed te noemen en voor elk wat wils. Elke dag een wisselend ontbijtje en wisselende lunch kaart en dito dinerkaart. Varieteit in vlees/vees en vegetarisch en qua kwaliteit kan menig restaurant in Nederland er van leren :-)
De medewerkerseen geweldig lief en gastvrijh team van local peoples. Eigenaresse Melanie die van nature gastvrijheid uitademt in een bijzondere persoonlijkheid.









Kortom zoek je een leuke vakantiebestemming. Ik kan Zanzibar aanraden. Ga dan niet voor een all-inn resort maar ga voor het kleinschalige, intieme, warme en gezellige Bellevue!



Jumanni, Sarafina en Kazim, fantastic Bellevue-staff!







DE TERUGREIS.......ma. 23 juli 2012

Spannend toch weer wel.......zo'n verre reis op weg terug naar dat kleine plaatsje in de Zak van Zuid-Beveland: Ovezande.

De taxireis verliep goed, in het donker (dan is het hier in Nederland 's nachts echt niet donker hoor) ...daar zie je echt geen enkel lichtje behalve de sterren aan de hemel, de koplampen van enige tegenliggers of een fietser met licht/zaklamp, geen witte strepen op de weg die je loodsen, maar onze chauffeur heeft hier geen problemen mee en loodste ons prima naar de vertrekhal.
Inchecken....waarom doen we toch zo moeilijk op Schiphol. Het kan ook gewoon zeer eenvoudig. Dat bewees dit vliegveld!
Gelukkig mochten we de fles water, mits in de tas gestopt (en het liefst wilden ze nog wat geld :-)) mee in het vliegtuig nemen. Dat is toch mooi meegenomen.

De vliegreis verliep prima. De service van Arkefly is goed, maar omdat we op de heenreis pas heeel laat een warme maaltijd kregen dachten we nu ook pas later in de vlucht wellicht een ontbijtje te krijgen. Wij dus voor volle magen gezorgd. Zitten we koud in het vliegtuig, 1 uur na opstijgen, krijgen we een warme maaltijd! Nou ja...:-)) de jongens wilden al helemaal niets, en wij ach...we hebben het geprobeerd, maar opgegeten echt niet (verre van lekker en dat is nog zacht uitgedrukt).



Tegen 22.00 uur (Zanzibar-tijd, 1 uurtje later dan in NL) stegen we op, een kleine 5 uur later landden we op Hurghade/Egypte om ff te tanken, vervolgens vlogen we door naar Schiphol. Gevoelsmatig een lange reis, weinig kunnen slapen...ik snap echt niet dat mensen zittend kunnen slapen! Uiteindelijk zetten we weer voet op Nederlandse bodem tegen 08.00 uur (NL-tijd). De koffers kwamen vrij snel en bij de band speciale bagage troffen we, gelukkig!, de travelbag met kitesurfspullen. All-inparking stond ons al op te wachten bij de vertrekhal en bracht ons direct naar de auto die we daar geparkeerd hadden voor 2 weken. Prima bevallen!
En tja....ik weet niet meer precies hoe laat, maar ergens tussen 10.00-11.00 uur zaten we aan een McDonaldsontbijtje :-)).

Weer thuis: vermoeid maar enorm voldaan.
Fijn, maar toch met een heimweegevoel.
We missen Zanzibar!



zondag 22 juli 2012

DAG 14 -zo. 22 juli 2012-

Zanzibar 2012
We mogen, nee ... moeten naar huis!
Vanochtend uitslapen, dat was wat de jongens wilden.
Wino en ik waren al vroeg wakker. Het restaurant was nog niet open, dan op de kamer met de dompelaar een oploskoffietje zetten en op onze veranda in het Zanzibariaans ochtendgloren hier van genieten. Zwijgzaam luisteren naar alle geluiden: de ruisende zee, de wind en prille zonnestralen door het bladerdek van de tropische beplanting, de volgels en het ontwakende Afrikaanse leven. Behoorlijk beseffend dat we morgen tegen elkaar zeggen: "gisteren ochtend zaten we nog voor onze lodges"!
Maar ja zoals het in het leven gaat: komen en gaan de leuke en minder leuke dingen. Vakantie is voorbij, maar onze herinneringen hebben we voor altijd op onze persoonlijke harde schijven opgeslagen. Nadat de boys rond 09.15 uur ook allebei wakker waren, zijn we gaan ontbijten, vervolgens stonden 4 lege koffers ons toe te lachen en lag er een arsenaal aan kitesurfmaterialen om weer vliegtuigproof te maken.


Net als op de heenreis is het toch een makkie vergeleken met het reisklaarmaken van een vouwwagen en toebehoren! Verheug me al op de thuiskomt.....een paar wasmachines draaien, drogen in het zonnetje wat blijkbaar nu schijnt in Nederland en we zijn weer aan kant. Een pannetje tomatensoep staat ons op te wachten in de koelkast..heerlijk hoor! Maar de boys willen toch graag zo snel mogelijk naar de MAC of plaatselijke frietzaak! Eerst vanmiddag nog wat relaxen, douchen en vroeg dineren. Na het diner nog even afrekenen..... om 19.00 uur opgehaald worden voor de terugreis. Het dessert moesten we "skippen" want de 4x beef with chips liet ietwat lang op zich wachten, maar omdat we de brownies niet wilden missen hebben we ze in folie meegenomen voor op het vliegveld. Uiteindelijk vertrokken we rond 19.15 uur op weg naar het vliegveld. Maar niet nadat we van Melanie, Berhard en Nicoline en niet onbelangrijk het locale team wat hun bijstaat en hard werkt om het de gasten naar de zin te maken afscheid hadden genomen.

Eerlijk is eerlijk: het afscheid viel me zwaar, beseffende dat ik hier misschien nooit weer kom, de relaxte en fijne tijd die we op dit schitterende eiland met z'n "beautifull people" hebben mogen beleven met z'n 4tjes is niet onder woorden te brengen. De traan die in mijn ooghoek viel vertelt misschien hetgeen ik voelde!

Om 21.35 uur stijgen we op met de OR 462, Zanzibar-Hurghada-Amsterdam. Als het volgens planning loopt landen we om 8.35 uur op Nederlands grondgebied. HAKUNA MATATA





zaterdag 21 juli 2012

DAG 13 -zat. 21 juli 2012-

...ook deze dag breekt aan! De laatste dag kiten.
De dag begint als alle andere met een ontbijtje van fruit, vers mangosap, prima koffie en pancakes of bread&eggs.




Daarna richting kitecentre Zanzibar. Wachten op wat meer wind en dan het water op. Beginnend met heeeel laag en vlak water, eindigend met hoog water en golven. Kevin heeft z'n derde en voorlopig laatste downwinder op Zanzibar gevaren. We hebben afscheid genomen van het tropische zeezicht. Alle kites, trapezes, bars, boards zijn ingepakt en meegenomen naar het guesthouse. Morgen worden deze verder ontdaan van zand en zeezout, gedemonteerd en ingepakt.

Maar voordat het zover is genieten we nog een laatste keer van een zwoele Afrikaanse avond, eten we nog een keertje heerlijk buiten met een briesje door je haren, wuivende palmen en de ruisende zee op de achtergrond. We toasten met het lokale bier, Kilimanjaro, op de afgelopen dagen. Dit hadden we voor geen goud willen missen! Morgen de laatste uren op dit eiland........


vrijdag 20 juli 2012

DAG 12 -vrij 20 juli 2012-

Leuk! Jullie reacties op het blog: genieten dat we in Drenthe op straat zouden kunnen kiten om de vele neerslag die er is gevallen, tjee ja er is hier een veerboot gezonken die vaart tussen Zanzibar en Dar es Salaam (het vaste land). Niet aan gedacht dat jullie er ongerust door zouden zijn. Ons mankeert niets, maar hier zijn er mensen die naasten of bekenden hebben verloren. Ze proppen die boten werkelijk waar overladen vol..........vreselijk, temeer omdat het vorig jaar september ook al eens gebeurd. En nog meer temeer omdat die boten van Nederlandse makelij schijnen te zijn.




Vandaag weer een stranddag. We nemen het er van....de jongens varen de blaren op hun handen. Vermoeidheid gaat langzaam inslaan: redelijk vroeg eruit (08.15 uur), niet al te laat erin maar wel onnoemlijk veel sportiviteit en indrukken die energie kosten. Dim liet wel weten dat de boys goede kitevorderingen hadden gemaakt. Leuk!
Toch is het relaxen en genieten. Morgen nog een dag en dan is het inpakken geblazen van de kitespullen. Deze kunnen zondag niet meer gebruikt worden. Ze moeten enigszins droog en zandvrij ingepakt worden. We willen niet, maar toch..............


Nog een leuke anekdote voor vandaag. De jongens wilden lang door kiten gezien het tij. OK, dat kan dan gaan we gewoon laat lunchen. Dat hebben we geweten. Om 15.15 uur bestelden we onze eenvoudige Afrikaanse lunch van chicken/egg hamburger, pizza en chicken periperi wraps. Tegen half 5 kwamen de gerechten: gegrilde kip met een ei erboven op, geen wraps maar gewoon een halve gegrilde kip met kruiden en jawelhoor Maik z'n pizza was zoals besteld. Ach dat is Afrika..........

donderdag 19 juli 2012

DAG 11 -do 19 juli 2012-

Kiters en wind... 't is me wat!
Om 09.00 uur vertrokken de mannen naar het strand.




Ik zou wel zien hoe ik achteraan zou komen. Had geen zin om weer de gehele dag gescrub te worden! Na eerst geprobeerd te hebben om het blog bij te werken, wat niet lukte omdat de pc het blog niet wilde oproepen, foto's niet geladen konden worden en de stroom er weer s afviel... Gggggrrrr!!! Uiteindelijk relaxed met m'n e-reader in een stoel op onze veranda een poosje gezeten. Besloten en geregeld dat ik met de fiets achteraan zou gaan. Om 11.45 uur op de bike gestapt. Deze was echt te klein, maar ach: hakuna matata..iedereen rijdt op veel te kleine fietsen, dus ik ook. Tegenwind op de heenreis, ach...dat zijn we gewend in Nederland. Opgeschrikt door een groep hele kleine lieve negroïde kindjes die al jambo roepend vanachter bosjes/muurtje tevoorschijn sprongen. Zooo leuk!

Op het strand aangekomen kwamen de mannen net van het water. Ze konden ieder met een kite varen. Zo stoer.....en die oudste? Die had dan toch maar eens heen en weer gevaren. Meerdere keren. Die twee jongste Van Iersels, die waren best trots op hun "ouwe". Samen gelunched...dat duurde op z'n Afrikaans; de jongens wilden eigenlijk weer zo snel mogelijk het water op! Ik heb nog even gekeken, maar besloot daarna de fiets te pakken. Nog even de supermarkt aandoen, wat ze hier supermarkt noemen. We zijn door de meegenomen sultana's heen en de boys sterven van de honger na een paar uur op het water. Rondom de supermarkt zie je veel bedelende kindertjes. Je zou toch zo je portemonnaie uitkappen en alles geven. Blijf 't confronterend vinden.

Op de terugweg nog even gestopt bij een bord Malika Design. Ik wist van Melanie dat dit een groep vrouwen is die kleding naait voor hun imkomsten en die van het dorp Bwejuu. Werd direct aangeschoten door een vrouw met een vreselijk groot mes in haar hand. Zelf was ze zich daar niet van bewust en in haar enthousiasme om me mee te nemen naar de shop zwaaide ze er vrolijk lachend mee rond. Ik heb de shop aangedaan. Drie ouderwetse naaimachines waar wij op de rommel/antiekmarkt zwaar voor betalen, zo waar kledingrekken met allerlei zelfgemaakte kleding. Leuk, kleurrijk en bijzonder hoe deze vrouwen dit hebben opgezet. Eerst stopten ze me in een veel te klein hemdje :-)), maar uiteindelijk trof ik dan toch een leuk boezeloentje, een Zanzibariaans aandenken waarmee ik deze vrouwen steun!

... Op naar morgen. Eerlijk is eerlijk: het aftellen is begonnen, helaas!

DAG 10 -wo. 18 juli 2012-

Just an other day in Paradise........het oogverblindende witte strand van Paje!




Dit beloofde een dag te worden: veel, heel veel wind. Nou jongens dat heb ik geweten. Om 09.00 uur vertrok ons vervoer richting Paje en tegen 18.30 uur waren we terug in het guesthouse. Voor mij was het een zandscrubbehandeling van een dag. Glad huidje dat ik heb :-). Het waaide zo hard dat ik -om aan te duiden hoe hard het waaide- een hele dag in de schaduw met m'n kleding aan heb gezeten. Soms met kippenvel op de armen omdat het enigszins bewolkt was. Op het strand zitten was geen doen, gezandstraald werd je. Kiters die een windmetertje bij zich haden maten vlagerige windstoten van 25 tot max. 40 knopen. En 40 knopen is ca. windkracht 9!!


Wat ik al wist en wat bevestigt werd is dat je soms maar beter een sport kan kiezen die niet weersafhankelijk is. De vorige dag was er te weinig wind voor Kevin's 10 mtr kite en vandaag veeeel te veeeel wind voor zijn 10 mtr kite. Gelukkig hebben we een 7,5 mtr kite mee en moesten dus alle drie de mannen deze kite delen. 'T is niet anders. Een luxeprobleem noemen we dat hier, toch? Ze hebben wel heel lekker gevaren. In het begin, bij laagtij, over enigszins vlak water, later op de dag bij hoog water leek het een beetje op Vrouwenpolder (alleen dan net iets anders :-))) met behoorlijk hoge golven. Maik genoot van de hoge golven en het voortgetrokken worden door de straffe wind. Kevin heeft met nog vier andere ervaren mannen weer een downwinder terug naar het guesthouse gemaakt.....toen wij terug kwamen met de auto zat hij heerlijk en tevreden aan zijn kilimanjaro.


Thanks to my E-reader heb ik All-innclusive van Suzanne Vermeer uitgelezen.....je hoort mij niet klagen! Morgen vertrek ik wel wat later en gaan de mannen weer om 9 uur de deur uit.

We sloten de dag af met een traditioneel Swahili-diner. Alle gasten konden hier aan deelnemen. Het buffet werd afgesloten met een kampvuur op het strand. Tja, wat zullen we zeggen. Niet alle gerechten waren even lekker, maar iedereen heeft er toch van kunnen genieten. De een wat meer dan de ander. Kenners weten vast wel wie..........


 


woensdag 18 juli 2012

DAG 9 -di. 17 juli 2012-

.......een stranddag!



bij hoogtij liggen de kleurige kites op een klein stukje strand
Ze gaven aan het einde van de dag weer redelijke wind af dus besloten we om er een stranddag van te maken. Het waait hier altijd, maar om te kiten hebben de jongens behoorlijk wat wind nodig (bijvoorkeur volgens mij 17/18 knopen en graag harder). Aan het einde van de middag trekt de wind altijd nog meer aan, dus dan kome de kiters ook uit hun holletjes gekropen.

Om 09.30 uur bracht Melanie ons 4tjes naar Paje. De jongens legden hun 9,5 en 11 mtr kites gereed en zodra het een beetje aantrok waren ze op het water te vinden. En onze Wino....we dachten dat hij een downwinder ging varen. Hij heeft echt goed gevaren, alleen.... nu moet hij nog leren keren en hoogte lopen (dat houdt in dat je heen de zee op vaart en terugvaart naar daar waar je ongeveer gestart bent, altijd handig!)..de jongens zijn ook zo begonnen dus hij redt 't ook wel. Het was een kilimanjaro-toast waard!


De stranddag eindigde met een glimlach. Dim (eigenaar kitecentre) haalde ons op, maar had ook zijn scooter nog bij het kitecentre staan. Dus kroop Wino op verzoek achter het stuur. Kevin mee voorin....links rijden, over hobbelige wegen, toeteren als je inhaalt. Met een glimlach op z'n gezicht bracht hij ons naar het guesthouse. K geloof dat hij een Parijs-Dakar gevoel had, alleen dan met het stuur aan de linkerkant.








dinsdag 17 juli 2012

DAG 8 -ma. 16 juli 2012-

Geen excursies voor de jongens, maar echt veel wind werd er ook niet afgegeven; pas later op de dag.


Wat nu? Nou ik wist het wel....ik wil fietsen huren!













Het vervoermiddel bij uitstek op Zanzibar. Naast lopen (velen beschikken over geen enkel vervoermiddel), scooteren of de daladal; zeg maar de lokale busdienst waarop werkelijk alles, maar dan ook alles wordt geladen, zie je heel veel Zanzibarpeople fietsen.


Niet de meest fraaie fietsen dus ik was dan ook erg benieuwd wat we zouden krijgen. De jongens wilden in de loungehoek van het guesthouse relaxen, internetten...lekker hangen. Fietsen? Dat doen we wel weer in Nederland en niet hier! Het is ook hun vakantie, dus splitsen we ons op vandaag.


Wij vertrokken om een uurtje of 10.00 na het ontbijt. Over het strand richting The Rock, een leuk restaurant gebouwd op een rots in het water. Bij hoog water, hier heb je ook gewoon getijden met op- en afgaand water, staat dit restaurant in the middle of the ocean. 


Echt mooi om te zien...onderweg nog een locale visser vis zien villen. Brrr! 






Lekker wat gedronken om vervolgens over de weg terug richting het guesthouse te fietsen. Windje tegen, vals plat, toeterende auto's rond je 
oren, apen in de bomen/bossen aan de kant en wat locals op de fiets die vrolijk lachend jambo naar je roepen. Halvewege, ondanks ons Europese vet op de billen, toch behoorlijk last van een slapend achterste. Waarom? Nou de fietsen zijn iets te klein om maar niet over het zadel te spreken. Niet zeuren..gewoon fietsen.
De lunch samen met de jongens in het guesthouse genuttigd. Zij werden rond 15.00 uur naar Paje, het kitecentre gebracht door Bernhard. En wij, zuinige Nederlanders; we hebben de fietsen tenslotte voor een dag gehuurd, stapten weer op de fiets naar Paje. Een drukker stukje weg waar we toch wel een bezienswaardigheid waren. Twee van die grote Nederlandse mensen op te kleine fietsen fietsend on Zanzibar road! Voor donker waren we thuis...'t is hier altijd al heel vroeg donker, namelijk om 18.30 uur valt de avond in.











We vonden het geweldig om te doen. Zanzibar vanaf de fiets.
De jongens hebben nog een poosje kunnen kiten met de grootste kites, dus al met al weer een heerlijke dag in ons paradijs :-)).