GUESTHOUSE BELLEVUE ZANZIBAR

Mocht je ooit twijfelen waar je wenst te verblijven op ZANZIBAR?
Dan weet ik een meer-dan-prima adresje: Guesthouse Bellevue.
Gerund door een Nederlandse: Melanie Steggink (met op dit moment ondersteuning voor een aantal maanden van een vriendelijk stel: Bernhard en Nicoline, zodat Melanie ook de nodige tijd aan Jelle, het zoontje (bijna 1 jaar) van haar en partner Dim, kan besteden.

Wat is er dan zo speciaal aan Bellevue? Waar moet ik beginnen, heb je even tijd....
Qua faciliteiten is het Afrikaans met Europese faciliteiten. Prima lodgjes, warm water via een boiler, een heerlijk bed met dito matras, elke avond laten ze de klamboes zakken en wordt er gesprayed tegen de muggen, aanwezigheid van Wifi, alles is schoon en verzorgd. Heerlijke loungehoeken in het restaurant en een tropische tuin met diverse relaxeplekken. Diverse excursie vanuit Bellevue te regelen, fietsen huren, dat wat je wilt kan geregeld worden!
Het eten is meer-dan-goed te noemen en voor elk wat wils. Elke dag een wisselend ontbijtje en wisselende lunch kaart en dito dinerkaart. Varieteit in vlees/vees en vegetarisch en qua kwaliteit kan menig restaurant in Nederland er van leren :-)
De medewerkers: een geweldig lief en gastvrijh team van local peoples. Eigenaresse Melanie die van nature gastvrijheid uitademt in een bijzondere persoonlijkheid.

Kortom zoek je een leuke vakantiebestemming. Ik kan Zanzibar aanraden. Ga dan niet voor een all-inn resort maar ga voor het kleinschalige, intieme, warme en gezellige Bellevue!

(http://www.bellevuezanzibar.com/)



Jumanni, Sarafina en Kazim, fantastic Bellevue-staff!



DE TERUGREIS.......ma. 23 juli 2012

Spannend toch weer wel.......zo'n verre reis op weg terug naar dat kleine plaatsje in de Zak van Zuid-Beveland: Ovezande.

De taxireis verliep goed, in het donker (dan is het hier in Nederland 's nachts echt niet donker hoor) ...daar zie je echt geen enkel lichtje behalve de sterren aan de hemel, de koplampen van enige tegenliggers of een fietser met licht/zaklamp, geen witte strepen op de weg die je loodsen, maar onze chauffeur heeft hier geen problemen mee en loodste ons prima naar de vertrekhal.
Inchecken....waarom doen we toch zo moeilijk op Schiphol. Het kan ook gewoon zeer eenvoudig. Dat bewees dit vliegveld!
Gelukkig mochten we de fles water, mits in de tas gestopt (en het liefst wilden ze nog wat geld :-)) mee in het vliegtuig nemen. Dat is toch mooi meegenomen.

De vliegreis verliep prima. De service van Arkefly is goed, maar omdat we op de heenreis pas heeel laat een warme maaltijd kregen dachten we nu ook pas later in de vlucht wellicht een ontbijtje te krijgen. Wij dus voor volle magen gezorgd. Zitten we koud in het vliegtuig, 1 uur na opstijgen, krijgen we een warme maaltijd! Nou ja...:-)) de jongens wilden al helemaal niets, en wij ach...we hebben het geprobeerd, maar opgegeten echt niet (verre van lekker en dat is nog zacht uitgedrukt).

Tegen 22.00 uur (Zanzibar-tijd, 1 uurtje later dan in NL) stegen we op, een kleine 5 uur later landden we op Hurghade/Egypte om ff te tanken, vervolgens vlogen we door naar Schiphol. Gevoelsmatig een lange reis, weinig kunnen slapen...ik snap echt niet dat mensen zittend kunnen slapen! Uiteindelijk zetten we weer voet op Nederlandse bodem tegen 08.00 uur (NL-tijd). De koffers kwamen vrij snel en bij de band speciale bagage troffen we, gelukkig!, de travelbag met kitesurfspullen. All-inparking stond ons al op te wachten bij de vertrekhal en bracht ons direct naar de auto die we daar geparkeerd hadden voor 2 weken. Prima bevallen!
En tja....ik weet niet meer precies hoe laat, maar ergens tussen 10.00-11.00 uur zaten we aan een McDonaldsontbijtje :-)).

Weer thuis: vermoeid maar enorm voldaan.

Fijn, maar toch met een heimweegevoel.

We missen Zanzibar!

DAG 14 -zo. 22 juli 2012-

Zanzibar 2012

We mogen, nee ... moeten naar huis!
Vanochtend uitslapen, dat was wat de jongens wilden.
Wino en ik waren al vroeg wakker. Het restaurant was nog niet open, dan op de kamer met de dompelaar een oploskoffietje zetten en op onze veranda in het Zanzibariaans ochtendgloren hier van genieten. Zwijgzaam luisteren naar alle geluiden: de ruisende zee, de wind en prille zonnestralen door het bladerdek van de tropische beplanting, de volgels en het ontwakende Afrikaanse leven. Behoorlijk beseffend dat we morgen tegen elkaar zeggen: "gisteren ochtend zaten we nog voor onze lodges"!
Maar ja zoals het in het leven gaat: komen en gaan de leuke en minder leuke dingen. Vakantie is voorbij, maar onze herinneringen hebben we voor altijd op onze persoonlijke harde schijven opgeslagen. Nadat de boys rond 09.15 uur ook allebei wakker waren, zijn we gaan ontbijten, vervolgens stonden 4 lege koffers ons toe te lachen en lag er een arsenaal aan kitesurfmaterialen om weer vliegtuigproof te maken.

Net als op de heenreis is het toch een makkie vergeleken met het reisklaarmaken van een vouwwagen en toebehoren! Verheug me al op de thuiskomt.....een paar wasmachines draaien, drogen in het zonnetje wat blijkbaar nu schijnt in Nederland en we zijn weer aan kant. Een pannetje tomatensoep staat ons op te wachten in de koelkast..heerlijk hoor! Maar de boys willen toch graag zo snel mogelijk naar de MAC of plaatselijke frietzaak! Eerst vanmiddag nog wat relaxen, douchen en vroeg dineren. Na het diner nog even afrekenen..... om 19.00 uur opgehaald worden voor de terugreis. Het dessert moesten we "skippen" want de 4x beef with chips liet ietwat lang op zich wachten, maar omdat we de brownies niet wilden missen hebben we ze in folie meegenomen voor op het vliegveld. Uiteindelijk vertrokken we rond 19.15 uur op weg naar het vliegveld. Maar niet nadat we van Melanie, Berhard en Nicoline en niet onbelangrijk het locale team wat hun bijstaat en hard werkt om het de gasten naar de zin te maken afscheid hadden genomen.

Eerlijk is eerlijk: het afscheid viel me zwaar, beseffende dat ik hier misschien nooit weer kom, de relaxte en fijne tijd die we op dit schitterende eiland met z'n "beautifull people" hebben mogen beleven met z'n 4tjes is niet onder woorden te brengen. De traan die in mijn ooghoek viel vertelt misschien hetgeen ik voelde!

Om 21.35 uur stijgen we op met de OR 462, Zanzibar-Hurghada-Amsterdam. Als het volgens planning loopt landen we om 8.35 uur op Nederlands grondgebied. HAKUNA MATATA

DAG 13 -zat. 21 juli 2012-

...ook deze dag breekt aan! De laatste dag kiten.
De dag begint als alle andere met een ontbijtje van fruit, vers mangosap, prima koffie en pancakes of bread&eggs.

Daarna richting kitecentre Zanzibar. Wachten op wat meer wind en dan het water op. Beginnend met heeeel laag en vlak water, eindigend met hoog water en golven. Kevin heeft z'n derde en voorlopig laatste downwinder op Zanzibar gevaren. We hebben afscheid genomen van het tropische zeezicht. Alle kites, trapezes, bars, boards zijn ingepakt en meegenomen naar het guesthouse. Morgen worden deze verder ontdaan van zand en zeezout, gedemonteerd en ingepakt.

Maar voordat het zover is genieten we nog een laatste keer van een zwoele Afrikaanse avond, eten we nog een keertje heerlijk buiten met een briesje door je haren, wuivende palmen en de ruisende zee op de achtergrond. We toasten met het lokale bier, Kilimanjaro, op de afgelopen dagen. Dit hadden we voor geen goud willen missen! Morgen de laatste uren op dit eiland........

DAG 12 -vrij 20 juli 2012-

Leuk! Jullie reacties op het blog: genieten dat we in Drenthe op straat zouden kunnen kiten om de vele neerslag die er is gevallen, tjee ja er is hier een veerboot gezonken die vaart tussen Zanzibar en Dar es Salaam (het vaste land). Niet aan gedacht dat jullie er ongerust door zouden zijn. Ons mankeert niets, maar hier zijn er mensen die naasten of bekenden hebben verloren. Ze proppen die boten werkelijk waar overladen vol..........vreselijk, temeer omdat het vorig jaar september ook al eens gebeurd. En nog meer temeer omdat die boten van Nederlandse makelij schijnen te zijn.

Vandaag weer een stranddag. We nemen het er van....de jongens varen de blaren op hun handen. Vermoeidheid gaat langzaam inslaan: redelijk vroeg eruit (08.15 uur), niet al te laat erin maar wel onnoemlijk veel sportiviteit en indrukken die energie kosten. Dim liet wel weten dat de boys goede kitevorderingen hadden gemaakt. Leuk!
Toch is het relaxen en genieten. Morgen nog een dag en dan is het inpakken geblazen van de kitespullen. Deze kunnen zondag niet meer gebruikt worden. Ze moeten enigszins droog en zandvrij ingepakt worden. We willen niet, maar toch..............


Nog een leuke anekdote voor vandaag. De jongens wilden lang door kiten gezien het tij. OK, dat kan dan gaan we gewoon laat lunchen. Dat hebben we geweten. Om 15.15 uur bestelden we onze eenvoudige Afrikaanse lunch van chicken/egg hamburger, pizza en chicken periperi wraps. Tegen half 5 kwamen de gerechten: gegrilde kip met een ei erboven op, geen wraps maar gewoon een halve gegrilde kip met kruiden en jawelhoor Maik z'n pizza was zoals besteld. Ach dat is Afrika..........

DAG 11 -do 19 juli 2012-

Kiters en wind... 't is me wat!
Om 09.00 uur vertrokken de mannen naar het strand.

Ik zou wel zien hoe ik achteraan zou komen. Had geen zin om weer de gehele dag gescrub te worden! Na eerst geprobeerd te hebben om het blog bij te werken, wat niet lukte omdat de pc het blog niet wilde oproepen, foto's niet geladen konden worden en de stroom er weer s afviel... Gggggrrrr!!! Uiteindelijk relaxed met m'n e-reader in een stoel op onze veranda een poosje gezeten. Besloten en geregeld dat ik met de fiets achteraan zou gaan. Om 11.45 uur op de bike gestapt. Deze was echt te klein, maar ach: hakuna matata..iedereen rijdt op veel te kleine fietsen, dus ik ook. Tegenwind op de heenreis, ach...dat zijn we gewend in Nederland. Opgeschrikt door een groep hele kleine lieve negroïde kindjes die al jambo roepend vanachter bosjes/muurtje tevoorschijn sprongen. Zooo leuk!

Op het strand aangekomen kwamen de mannen net van het water. Ze konden ieder met een kite varen. Zo stoer.....en die oudste? Die had dan toch maar eens heen en weer gevaren. Meerdere keren. Die twee jongste Van Iersels, die waren best trots op hun "ouwe". Samen gelunched...dat duurde op z'n Afrikaans; de jongens wilden eigenlijk weer zo snel mogelijk het water op! Ik heb nog even gekeken, maar besloot daarna de fiets te pakken. Nog even de supermarkt aandoen, wat ze hier supermarkt noemen. We zijn door de meegenomen sultana's heen en de boys sterven van de honger na een paar uur op het water. Rondom de supermarkt zie je veel bedelende kindertjes. Je zou toch zo je portemonnaie uitkappen en alles geven. Blijf 't confronterend vinden.

Op de terugweg nog even gestopt bij een bord Malika Design. Ik wist van Melanie dat dit een groep vrouwen is die kleding naait voor hun imkomsten en die van het dorp Bwejuu. Werd direct aangeschoten door een vrouw met een vreselijk groot mes in haar hand. Zelf was ze zich daar niet van bewust en in haar enthousiasme om me mee te nemen naar de shop zwaaide ze er vrolijk lachend mee rond. Ik heb de shop aangedaan. Drie ouderwetse naaimachines waar wij op de rommel/antiekmarkt zwaar voor betalen, zo waar kledingrekken met allerlei zelfgemaakte kleding. Leuk, kleurrijk en bijzonder hoe deze vrouwen dit hebben opgezet. Eerst stopten ze me in een veel te klein hemdje :-)), maar uiteindelijk trof ik dan toch een leuk boezeloentje, een Zanzibariaans aandenken waarmee ik deze vrouwen steun!

... Op naar morgen. Eerlijk is eerlijk: het aftellen is begonnen, helaas!

DAG 10 -wo. 18 juli 2012-

Just an other day in Paradise........het oogverblindende witte strand van Paje!

Dit beloofde een dag te worden: veel, heel veel wind. Nou jongens dat heb ik geweten. Om 09.00 uur vertrok ons vervoer richting Paje en tegen 18.30 uur waren we terug in het guesthouse. Voor mij was het een zandscrubbehandeling van een dag. Glad huidje dat ik heb :-). Het waaide zo hard dat ik -om aan te duiden hoe hard het waaide- een hele dag in de schaduw met m'n kleding aan heb gezeten. Soms met kippenvel op de armen omdat het enigszins bewolkt was. Op het strand zitten was geen doen, gezandstraald werd je. Kiters die een windmetertje bij zich haden maten vlagerige windstoten van 25 tot max. 40 knopen. En 40 knopen is ca. windkracht 9!!


Wat ik al wist en wat bevestigt werd is dat je soms maar beter een sport kan kiezen die niet weersafhankelijk is. De vorige dag was er te weinig wind voor Kevin's 10 mtr kite en vandaag veeeel te veeeel wind voor zijn 10 mtr kite. Gelukkig hebben we een 7,5 mtr kite mee en moesten dus alle drie de mannen deze kite delen. 'T is niet anders. Een luxeprobleem noemen we dat hier, toch? Ze hebben wel heel lekker gevaren. In het begin, bij laagtij, over enigszins vlak water, later op de dag bij hoog water leek het een beetje op Vrouwenpolder (alleen dan net iets anders :-))) met behoorlijk hoge golven. Maik genoot van de hoge golven en het voortgetrokken worden door de straffe wind. Kevin heeft met nog vier andere ervaren mannen weer een downwinder terug naar het guesthouse gemaakt.....toen wij terug kwamen met de auto zat hij heerlijk en tevreden aan zijn kilimanjaro.


Thanks to my E-reader heb ik All-innclusive van Suzanne Vermeer uitgelezen.....je hoort mij niet klagen! Morgen vertrek ik wel wat later en gaan de mannen weer om 9 uur de deur uit.

We sloten de dag af met een traditioneel Swahili-diner. Alle gasten konden hier aan deelnemen. Het buffet werd afgesloten met een kampvuur op het strand. Tja, wat zullen we zeggen. Niet alle gerechten waren even lekker, maar iedereen heeft er toch van kunnen genieten. De een wat meer dan de ander. Kenners weten vast wel wie..........

 

DAG 9 -di. 17 juli 2012-

.......een stranddag!




bij hoogtij liggen de kleurige kites op een klein stukje strand

Ze gaven aan het einde van de dag weer redelijke wind af dus besloten we om er een stranddag van te maken. Het waait hier altijd, maar om te kiten hebben de jongens behoorlijk wat wind nodig (bijvoorkeur volgens mij 17/18 knopen en graag harder). Aan het einde van de middag trekt de wind altijd nog meer aan, dus dan kome de kiters ook uit hun holletjes gekropen.

Om 09.30 uur bracht Melanie ons 4tjes naar Paje. De jongens legden hun 9,5 en 11 mtr kites gereed en zodra het een beetje aantrok waren ze op het water te vinden. En onze Wino....we dachten dat hij een downwinder ging varen. Hij heeft echt goed gevaren, alleen.... nu moet hij nog leren keren en hoogte lopen (dat houdt in dat je heen de zee op vaart en terugvaart naar daar waar je ongeveer gestart bent, altijd handig!)..de jongens zijn ook zo begonnen dus hij redt 't ook wel. Het was een kilimanjaro-toast waard!


De stranddag eindigde met een glimlach. Dim (eigenaar kitecentre) haalde ons op, maar had ook zijn scooter nog bij het kitecentre staan. Dus kroop Wino op verzoek achter het stuur. Kevin mee voorin....links rijden, over hobbelige wegen, toeteren als je inhaalt. Met een glimlach op z'n gezicht bracht hij ons naar het guesthouse. K geloof dat hij een Parijs-Dakar gevoel had, alleen dan met het stuur aan de linkerkant.

DAG 8 -ma. 16 juli 2012-

Geen excursies voor de jongens, maar echt veel wind werd er ook niet afgegeven; pas later op de dag.

Wat nu? Nou ik wist het wel....ik wil fietsen huren!

Het vervoermiddel bij uitstek op Zanzibar. Naast lopen (velen beschikken over geen enkel vervoermiddel), scooteren of de daladal; zeg maar de lokale busdienst waarop werkelijk alles, maar dan ook alles wordt geladen, zie je heel veel Zanzibarpeople fietsen.


Niet de meest fraaie fietsen dus ik was dan ook erg benieuwd wat we zouden krijgen. De jongens wilden in de loungehoek van het guesthouse relaxen, internetten...lekker hangen. Fietsen? Dat doen we wel weer in Nederland en niet hier! Het is ook hun vakantie, dus splitsen we ons op vandaag.


Wij vertrokken om een uurtje of 10.00 na het ontbijt. Over het strand richting The Rock, een leuk restaurant gebouwd op een rots in het water. Bij hoog water, hier heb je ook gewoon getijden met op- en afgaand water, staat dit restaurant in the middle of the ocean. 

Echt mooi om te zien...onderweg nog een locale visser vis zien villen. Brrr! 

Lekker wat gedronken om vervolgens over de weg terug richting het guesthouse te fietsen. Windje tegen, vals plat, toeterende auto's rond je 
oren, apen in de bomen/bossen aan de kant en wat locals op de fiets die vrolijk lachend jambo naar je roepen. Halvewege, ondanks ons Europese vet op de billen, toch behoorlijk last van een slapend achterste. Waarom? Nou de fietsen zijn iets te klein om maar niet over het zadel te spreken. Niet zeuren..gewoon fietsen.
De lunch samen met de jongens in het guesthouse genuttigd. Zij werden rond 15.00 uur naar Paje, het kitecentre gebracht door Bernhard. En wij, zuinige Nederlanders; we hebben de fietsen tenslotte voor een dag gehuurd, stapten weer op de fiets naar Paje. Een drukker stukje weg waar we toch wel een bezienswaardigheid waren. Twee van die grote Nederlandse mensen op te kleine fietsen fietsend on Zanzibar road! Voor donker waren we thuis...'t is hier altijd al heel vroeg donker, namelijk om 18.30 uur valt de avond in.

We vonden het geweldig om te doen. Zanzibar vanaf de fiets.
De jongens hebben nog een poosje kunnen kiten met de grootste kites, dus al met al weer een heerlijke dag in ons paradijs :-)).

DAG 7 -zo. 15 juli 2012-

Geen wind wordt voorspeld voor zondag en maandag. Balen jongens, maar.....dinsdag, woensdag en donderdag beloofd heeeeeel veel wind. Dus.......dan weer op excursie. 

Nootmuskaatvrucht

Vandaag: spicetour en Stonetown. Melanie zegt dat je het eiland niet kunnen verlaten zonder gezien te hebben waar onze kruiden vandaan komen, dus op spicetour. Om 09.00 uur komt Mussa, onze eigen taxichauffeur voor vandaag, ons ophalen. Eerst op weg naar een spicefarm. Een rit van ruim 1,5 uur...absoluut geen straf. Zoveel te zien in het straatbeeld, zoveel te beleven. Aangekomen op de spicefarm schudden we Mr. Spice de hand.

Mr. Spice himself!

Wat een toepasselijke naam, wat een leuke vent! Omdat hij regelmatig Nederlandse toeristen krijgt weet hij zo'n beetje van alle kruiden de Nederlandse benaming. Een interactieve rondleiding over een African plantage. Heel leerzaam: welke kruiden/fruit hebben we gezien en geproefd: banaan, sterfruit, Zanzibariaanse appel, kruidnagel, kaneel, gember, saffraan, nootmuskaat, cacao- en koffiebonen, aloë vera, citroengras, vanillestokjes, kurkuma, de bloemetjes waar Chanel nr. 5 van wordt gemaakt, ramboetan (haarfruit, lijkt op lyches), jackfruit, dourian, ananas, lipstickfruit ( gebruiken ze voor tandoripoeder en de vrouwen om hun lippen mee oranje te kleuren),

Lipstickfruit

zure komkommertjes, zwarte/witte peper, rode/groene pepertjes, papaja. Ik geloof dat ik alles heb opgesomd. Na dit alles werd ons een eenvoudige local lunch voorgeschoteld. Handen wassen, schoenen uit en op een rotankleedje stond alles klaar voor ons en Mussa, de gids. Rijst (proefde als nasi), een rode curry saus, een gelige cocusnutsaus en een spinazieachtig/pesto- achtige substantie. Het was in een woord heerlijk!

Lunchtijd

Er werd zelfs voor de tweede keer opgeschept (niet door Maik hoor :-). Na nog wat kruidensouveniers in hun shopje te hebben gekocht en wat in Mr. Spice's tipbox te hebben gestopt vertrokken we naar Stonetown.

Straatbeeld Stonetown

STOWNTOWN..dankt zijn naam aan de gebouwen die zijn opgetrokken uit corelstones en door weersinvloeden zwartig worden. Staat tevens op de World Heritage lijst. Wat een stad, wat een chaos, wat een mensen, wat een kleuren en niet minder geuren. Gelukkig hadden wij Mussa, onze eigen gids die ons loodste langs de belangrijkste geschiedenis van Stonetown (slavechambres, het slavernijverleden en de House of Wonders, museum over Zanzibar), de vele steegjes met zijn vele cultuurinvloeden (Indiaans, Arabisch, Afrikaans en Engels), de vele markten waarbij de vis- en groentemarkt heel veel indruk maakte. 



Stonetown-steegjes






Vismarkt, de roggen liggen buiten op straat!

 De jongens konden de stank op de vismarkt niet harden en ontvluchten het even....je weet niet wat je ziet. Heerlijk wat gedronken in het African House..is nu een luxe hotel met een werkelijk schitterend zeeuitzicht vanaf de stad. Zo uit een ansichtkaart weggelopen. Ook nog on top of een hotel gestaan waarvan over heel de stad gekeken kon worden. Uiteraard nog wat koopjes gedaan. Nou ja koopjes....afdingen is niet ons sterkste punt, we zijn vast getild bij de aanschaf van een peper en zout stelletje, maar ach ik zie het maar als ontwikkelingshulp en daarbij weet ik dat ik een collega er heel blij mee maak! Om ca. 17.30 uur zaten we weer heerlijk aan de Kilimanjaro in het guesthouse. Weer een dag met heel, heel veel indrukken. De mannen willen nu weer wind.....

Moesa, onze gids, op de ballustrada House of Wonders

DAG 6 -zaterdag 14 juli 2012-

BLUE SAFARI excursie..... Vanochtend vroeg uit de veren! Vakantie en dan toch je wekker zetten: 07.00 uur, want om 07.30 uur moest er ontbeten worden om vervolgens om 08.00 uur te vertrekken richting de vertrekplaats van de Safari BLUE. OK het is Afrika dus zeg maar vertrekken om 08.10 en dat valt dan zeker nog mee. Een behoorlijk lange rit over die ene lange geasfalteerde weg. Waar links wordt gereden, waar iedereen over loopt, fietst, scootert.... Aangekomen bij de vertrekplaats; een stuk strand waar van alles op traditionele boten werd geladen, inclusief de toeristen, snorkelstuff en drinks. Een behoorlijk gestructureerde organisatie..dat valt gewoon op. Met de boten, op de moter, varen we naar een snorkelplaats boven een rif. Mooi, maar dit kan niet op tegen snorkelen in Egypte/Hurghada. Een gids ging mee en wees ons de mooiste spots en vissen. Maik liet het afweten halverwege: duikbril zat niet goed, zag niet veel en het was goed zo. Daarna weer jezelf uit het water aan boord hijsen. Nu op weg naar een mangrove lagune. Zooo mooi! Hier konden we ook nog ff zwemmen...daarna naar een zandbank. 

Een soort Ysese plaete, maar eerlijk is eerlijk, ik zeg 't nu dan ook echt op z;n Yses/4453's: deze zandbank in het midden van de Indische Ocean is FANTASTISCH...wit zand, aquablauw/groen water en hoge golven waar de boys even in hebben gesparteld, mooie luchten en een handjevol toeristen. Hier is absoluut nog geen massa toerisme. Na deze korte relaxestop op weg naar een ander eilandje waar we een echte Swahili barbecuelunch kregen voorgeschoteld onder de bomen aan de rand van het water. Idyllischer kan het bijna niet. De lunch..tja de boys vonden het minder (gelukkig was er kip, rijst en brood voor Maik :-)). Het zag er prima uit: alles vers, zo uit het water op de BBQ op je bord en als toetje werden we volgestouwd met fruit van het eiland. Leerzaam en lekker, behalve de dourianvrucht. Viezer fruit bestaat er niet. Om 15.30 uur voeren we terug op de wind met het zeil....zoooo mooi, zooo relaxed. Enigszins vermoeid, van wat eigenlijk?, kwamen we rond 18.00en terug in Bellevue. Lekker even "borrelen" (Sem waar ben je?) met local bier, een Kilimanjaro. De hele dag buiten en alle indrukkken opdoen zorgde ervoor dat we vroeg in bed lagen. Om 22.00 uur sloten de Van Iersel-luiken!

DAG 5 -vrij 13 juli 2012-

Gisteren, dag 4 (donderdag) heeft voornamelijk in het teken gestaan van de zee-egelstekels uit Kevin zijn voet halen. Het is Melanie gelukt! Een zoutwaterbadje voetzool weken en weer een paar eruit...dit tig keer herhalen. Dit is achter de rug .......het leed is geleden. Alhoewel er nog wel kleine wondjes aanwezig zijn die moeten genezen. Het is goed afgelopen :-))

Vandaag een kitedag. We wilden op de Blue Safari excursie, maar die wordt op vrijdag niet georganiseerd. ....geen probleem, dan gewoon op naar de beach en kiten. Helaas was het vandaag een dag waarop de wind niet hard waaide. Een dagje voor mij dus: zwemmen in een tropisch decor. Was nog niet gelukt. Reden: al die kiters die rond je oren vliegen zwemt niet fijn en is enigszins gevaarlijk voor kiter&mezelf. Daarbij komt dat het getijde nu goed was om te zwemmen. Het water voelde toch Oosterschelde-achtig koud, maar met 24 graden zal het wel aan de lichaamstemperatuur liggen die ervoor zorgt dat het water koud aanvoelt. Verder een beetje relaxen/chillen ofgewoonweg hangen dus, boekje lezen: in mijn geval E-reader, zonnen en ja hoor..in de loop van de middag lukte het dan toch nog. Kevin met de 11,5 mtr kite (de grootste die we hebben) en Maik met de 9,5 mtr. Hoe groter de kite hoe meer wind je vangt en je toch nog uit het water wordt getrokken. Kevin is de grootste (afgezien van Wino) en dus ook zwaartste van het stel en neemt dan ook de grootste kite. Maik kon redelijk met de middelste (9,5 mtr) uit de voeten. Het was net aan, had beter gekund. Dit houdt in dat het sneller, harder had gekund. Ook springen en stunten lukt dan niet zo 1-2-3, maar ze hebben gevaren en daar gaat het dan om.

Morgen gaan we op excursie...zee op, snorkelen, hopelijk dolfijnen spotten, Swahillibuffet op een bluelagooneiland. Half 8 ontbijt, 8.00 uur vertrek en retour in de lodges voorzien om ca. 18.00 uur. Benieuwd wat we gaan zien!

SFEERPLAATJES.......