MAXIMALE ONTSPANNING DOOR MAXIMALE INSPANNING
Een week lang canyoningen, 9-17 augustus 2014 vanuit Sospel, Frankrijk, met SNP-reizen
Eindelijk is het dan zover!
Het moment om in een wetsuit te stappen komt steeds dichterbij........
In het SNP-reistijdschrift hadden we deze vakantiebesteding ontdekt. Maik, onze jongste van 16, wilde nog graag mee op vakantie mits we iets actiefs zouden ondernemen. Dit moest 't zijn! Kevin, onze oudste van 18, had zo zijn eigen plannen; ook prima!
In de vroege ochtend van vrijdag 8 augustus zo rond 4en vertrokken we. Een reis van een kleine 1400 km, maar die overbrugden we in twee dagen. We moesten tenslotte fit aankomen! Deze dag reden we naar een oud Frans charmant hotelletje, Hotel l'Univers, in het centrum van Carpentas. Prima bedden en een heerlijk Frans ontbijtje.
Zaterdag 9 augustus vertrokken we na dat heerlijke Franse ontbijtje voor nog zo'n 350 km op zoek naar camping Le Mas Fleuri in Sospel. Het vakantiesfeertje, wat gisteren was ingezet door de overnachting, zette zich voort langs de Monegaskische kust en de kustlijn van Nice. Fantastisch! We moesten ons volgens de SNP-papieren om 16.00 uur op de camping melden, maar door de voorspoedige reis en zoektocht stonden we om 14.45 uur al op de camping. Geen probleem! We werden ontvangen door Nils, naar later bleek onze kampbegeleider gedurende de week en caynoninginstructeur. Een Fransman die op zijn 18e Frankrijk had verlaten, over 120 landen had gezworven, één met de natuur is en tig talen sprak. Fijn! Want zo kon hij ons perfect meenemen in ons canyoningavontuur.
We kozen een tent in het kampement uit, installeerden ons en genoten van het heerlijke Middelandse Zee-zonnetje. De andere twee families, een gezin van 4 met 2 jongens van 13 en bijna 15 en een gezin van 3 identiek aan onze samenstelling, arriveerden later. Daarnaast maakten we ook nog kennis met Fokke en Gert-Jan, resp. ALO-student die werkte voor Crux (een Nederlandse outdoorbedrijf dat SNP inhuurde om onze week verder te verzorgen) en een 3e jaars CIOS student die zijn stage hier doorliep. Kortom: eerste indruk groep, groepsgrootte, begeleiding en kampement was positief! Go with the flow en laat die caynons maar komen.
Nog een dingetje moest ik doorstaan, dat vreselijke wetsuit!! Aangezien ik geen maatje 38-40 heb, ik kleding probeer te kopen wat me flatteert, was ik 'angstig' dat er voor mijn maat geen wetsuit zou zijn en dat ik er uit zou zien als een walrus. "Ach...met een e-reader een week lang in het zonnetje vermaak ik me ook": had ik thuis al aangegeven. Maar dat ging niet gebeuren. Nils inspecteerde me, betaste me (om mijn spieren natuurlijk te voelen :-)) en zorgde dat ik een prima passend wetsuit tot mijn beschikking had. Of het flatteus stond? Dat moet je zelf maar beoordelen op de foto's. Mij kon het niets meer schelen. Ik had er zin in. Het voelde allemaal goed. Let's go for it.
Zondag 10 t/m dinsdag 12 augustus vonden de eerste drie canyoningtochten plaats. Hoe ziet zo'n vakantiedag eruit? Vroeg opstaan, variërend van 6.15 - 7.30 uur. Vervolgens gezamenlijk ontbijten, zorgen dat alle benodigde spullen (2-delig wetsuit, helm, watersokken, bergschoenen, klimgordel, rugzakken, 1,5 ltr water p.p., waterdichttonnetje gevuld met lunch, geld) gereed staan, ontbijtboel afwassen en uitleg van Nils krijgen waar we naar toe moeten rijden voor de startplaats. We reden dan met de drie gezinnen naar de afgesproken plaats waar de mannen, die altijd eerder vertrokken ter voorbereiding, ons opwachten. Deze tochten op zich waren al cadeautjes....zoooo mooooi, zo afgelegen, zo hoog en steil. Vaak was de afgesproken plek een authentiek Frans cafeetje waar we wat dronken, een heerlijke café au lait voor mij, voordat we op pad gingen. Soms was de aanloop een wandeltocht stijl de berg op van 45 minuten in badkleding met je rugzak op, soms was het een afdaling en slechts een keer was de instap direct vanaf de parkeerplaats. We liepen dan de canyon in om ons vervolgens beneden in de wetsuits te hijsen. Wat een gedoe! Dat mis ik totaal niet. Maar ja, zonder is geen optie! Dan, na een briefing hoe te lopen, waar aan te denken en de tekens die je moet gebruiken (voor OK, als het niet goed gaat, etc.), gingen we op pad. De kortste tocht omvatte ca. 4 uren klimmen, glijden, tokkelen, klettersteigen, springen, abseilen en zwemmen en lopen door water en over stenen.... kortom spelen in en om water en rotsen ..... de langste en vermoeiende tocht was dinsdag en omvatte ruim 6,5 uur waarbij je de heen- en terugreis van 2 uur rijden er nog bij op moet tellen. Dit was een uit-en-thuis dag van 6.15 - 21.30 uur.
 |
| onze fantastische instructeurs |
 |
| de dagelijkse canyoningbriefing |
 |
| fantastische canyoningwereld |
Woensdag 13 augustus een rustdag! Ik was er aan toe. Voor de liefhebbers was er een aparte ingelaste canyoning, maar naar later bleek zagen alleen de kids dit zitten. Maik heeft dus 6 tochten gelopen! Voor mij ging dit niet op. Elke spiervezel in mijn lijf schreeuwde om rust. Mijn heupen waren zo stijf als het maar zijn kan, mijn pols en schouders voelden stroef en stram, ik zat onder de beurse plekken en het leek wel alsof er een trein over me heen gewalst was. Gelukkig hadden de twee andere vrouwen/moeders in het gezelschap dit ook. De mannen en kids hadden hier, naar zeggen, minder last van. Zal wel? Of komen wij vrouwen er gewoon voor uit? Maar net op een dag dat je eigenlijk geen water wilt zien, je ligt er tenslotte elke dag 4-6 uur in, kwam het deze ochtend met bakken uit de hemel. Dan maar naar het dorpje naar Bar Du Marché voor een tankbeurt, boodschappen, de koffie én de wifi. Even met het thuisfront communiceren dat we het hier fantastisch hebben. Want dat is het. Ondanks de inspanning, het afzien en de vermoeidheid/spierpijn is het iets magisch om hier te zijn, om in dit adembenemende natuurschoon dit te mogen beleven. Ik kan het niet in woorden uitdrukken. Dit moet je (willen) ervaren!
 |
| ook gezelligheid was aanwezig :-) |
 |
| ....ready-to-go! |
Donderdag 14 en vrijdag 15 augustus waren de dagen dat we afscheid begonnen te nemen van de sprookjesachtige wereld van het canyoningen. Omdat ik meer vertrouwen in mezelf en in mijn kunnen van abseilen, springen en klettersteigen kreeg, durfde ik steeds meer. Hoe blij, trots en stoer vind je jezelf als je van 11 mtr hoogte springt, hoe extreem geniet je als je zwoegend weer zo'n beeldschoon poeltje inglijdt van behoorlijke hoogte, of als je hangend aan een rots om je heen kijkt. Ja, ik heb angstige momenten beleefd, het zweet in mijn handen gehad of moed moeten verzamelen om mijn grenzen te verleggen. Maar I DID IT en dat gevoel gecombineerd met het feeërieke sfeertje wat hangt in de canyons zorgde voor een totale ontspanning die ik op deze wijze nog nooit ervaren heb: maximale ontspanning door maximale inspanning! |
| koffiestop op Col de Vars, 2190 mtr. |
Er zijn van die vakanties die op je netvlies blijven hangen omdat ze je geraakt hebben, omdat je mooie mensen ontmoet, omdat er een emotie omheen hangt of omdat ze gewoon anders dan anders zijn. Dit is zo'n vakantie. Naast Parijs en Zanzibar, draag ik deze voor eeuwig bij me! Op naar de volgende mooie ervaring.............
Liefs, Karin
