Daar gaan we dan. Het laatste ontbijt @onze truck. De laatste keer onze backpacks inpakken. De laatste tentcheck. Maandagochtend om 10.30u nadat we als groep (minus twee) onze crew bedanken en een groepsfooi geven stijgen we voor de laatste keer in onze Rainbow Nation-truck. Op naar het vliegveld van Victoria Falls. Als alles volgens plan verloopt zijn we morgen na de middag ergens weer thuis. Als het uiteindelijk daar is, weet je dat je weer een lange reis voor de boeg hebt. In ons geval een uurtje of 27. Pfffft! Je ontziet 't bijna. Maar, om deze herinneringen te kunnen maken, hoort dat er dan ook weer bij. Go with the flow, daar gaan we, op naar huis.
We maken nog een foto samen met Richard als herinnering. Maar hé deze man, zijn gezin en dat wat we gedeeld hebben blijft me eeuwig bij. Bij het afscheid op 't vliegveld heb ik een brok in m'n keel. Ik ben dit mens zo gaan waarderen dat ik het niet leuk vind om 'm te verlaten. Maar hé dat is m'n gevoelige kant, ik laat los. "We'll keep in touch": zijn zijn woorden. We hebben elkaars telefoonnummers. We gaan zien wat 't leven ons verder brengt. Ik ga in ieder geval kleding inzamelen om richting deze community te laten transporteren. We hebben dan ook alles wat we niet meer nodig hebben van m'n slippers, wat T-shirts en een jurkje die hier nog een 2e leven kunnen hebben tot onze knijpers, waslijn, wc- papier en snoepgoed bij 'm achter gelaten.
Inchecken. Regelen dat we in ieder geval op de vlucht van Johannesburg naar London samen kunnen zitten. En dan naar de securitycheck. Alles verloopt prima. De reis die we voor de boeg hebben is alsvolgt:
13.35u Victoria Falls/Zimbabwe > Johannesburg/Zuid-Afrika
20.15u Johannesburg/Zuid-Afrika > London Heathrow/GB
8.15u London Heathrow/GB > Amsterdam/NL
Als het allemaal mee zit landen we morgen (dinsdag de 12e mrt) om 10.40u op Amsterdam en zijn we in de loop van de middag weer op ons vertrouwde stekkie. Meer dan een dag reizen. Dankbaar dat 't kan!
Het voelt OK en goed. Ik verlang oprecht naar het zien, horen en voelen van m'n jongens, Laura en onze poes Bikkel. Na 2 nachten op een stretcher bed voel ik pijntjes in m'n lage rug en zie ik uit naar m'n eigen bed. We hebben zoveel mooie herinneringen op onze harde schijf staan. Zoveeeeel foto's om een mooie tastbare herinnering, een fotoalbum, te maken om in onze reiskast te plaatsen. Indrukken genoeg om thuis verder te verwerken.
Het vliegtuig vertrek 40 minuten later uit Victoria Falls. We wachten op 17 personen die uit een andere vlucht komen en vertraagd zijn. No problem! Scheelt weer wachttijd op 't vliegveld van Johannesburg.
Wát heeft deze reis ons het meest verrast? Tja, eigenlijk te veel om op te noemen. Als ik door m'n foto's scroll is 't steeds van "ohja" ... niet dat ik iets vergeet maar het is gewoonweg zoveel geweest. OK, met 't mes op de keel één ding benoemen, terwijl je weet dat 't eigenlijk niet kan dan zegt Wino:
- het heel dichtbij de wilde beesten mogen zijn. Van pinguïns, zeerobben tot de "big5" en alle andere Afrikaanse beesten die op ons pad kwamen.
- Ik zeg de serene indrukwekkende stilte in de groenrijke bijzonder mooie natuur zittend in een mokoro in de Okavangodelta @Botswana.
Maar daarmee doe ik deze reis eigenlijk tekort want er zijn tal van hoogtepunten geweest in deze 24 dgn.
Bij het opstijgen kijken Lief en ik elkaar aan. We denken hetzelfde. Wát een bijzondere reis hebben we weer in onze levensrugzak. Ik ben er van overtuigd dat er nog meer mogen volgen in m'n leven. Maar deze nemen ze ons niet meer af. Deze heeft ons leven weer rijker gemaakt. Nu naar huis, want het fijne van reizen is ook weer het moment van thuiskomen.
"Collect memories, not things"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten