Muggenland & loopbandfiets!

Afscheid nemen van een plek die zo voelt als "thuis" vind ik lastig. Maar tja, er wacht een stacaravan in Garderen op ons. Het plekje wat we achter ons laten overtreffen? Ik hoop 't. Maar dat kan bijna niet. Alles klopte daar. Ik ga voor evenaren. 

We rijden echt een mooie tocht van Enschede naar Garderen op de Veluwe. We verblijven hier 4 nachten. Lassen een rustdag in, een motortoertocht over de Veluwe en willen nog fietsen huren. Verder zien we 't wel wat zich aandoet. 

        

Bij aankomst worden we ongelooflijk hartelijk ontvangen door de camping"baas". Een man die uit de ICT/marketingwereld gestapt is, het grote geld links liet liggen en deze kans aanpakte: het runnen van een minicamping met max 25 staplaatsen waarvan er 1 onze stacaravan is, de enige stacarvan die er is. Je snapt ik ben dol op zo'n man die zijn hart na gaat en zijn jonge kinderen laat zien wat werkelijk belangrijk is in 't leven. Haal eruit wat erin zit door naar je hart te luisteren! Hij laat de stacaravan zien. Ik sta met open mond en grote ogen te genieten. Wat hebben zij deze GE-WEL-DIG gepimpt. Het buitenlevengevoel hebben ze fantastisch goed naar binnen weten te vertalen. Wat een heerlijk plekje, met eigen wc, niet druk op de camping. OK, voor de douche mogen we naar "de huiskamer" (hoofdgebouw) maar dat mag de pret niet drukken. En ook de bedbank, een IKEA'tje geeft vertrouwen. Ook dit gaat goedkomen. 

We settelen ons en maken ons op voor de eerste nacht. Nu hadden ze ons gewaarschuwd dat ze last van muggen hadden. Maar damn....wat een klere k** krengen. Wino die altijd de rust zelfve is veranderd in een kill-and-attack muggenman. We proberen er zoveel als mogelijk voor t slapen gaan te vangen. Wino doet 't ook tijdens het slapen. Waarvan ik denk, hoe dan? Zwaai met je arm en ze zijn weg. De volgende ochtend na bepaald geen goede nacht snap ik 'm. Daar waar ze normaliter mij moeten hebben, hebben ze hem gepakt. En hoe? De ongeslapen kant van zijn gezicht zit onder de muggenbeten. Een mix van medelijden en "ik kan m'n lach niet in houden" is van mijn gezicht af te lezen. Gelukkig jeuken ze niet. Maar het lijkt wel alsof hij de mazelen heeft. 

Gelukkig hebben we een rustdag ingelast. Want te weinig nachtrust en motorrijden is mogelijk minder verantwoord. De regen die zo'n beetje de gehele dag uit de lucht valt dwingt ons binnen te blijven. We wandelen nog in twee droge periodes een rondje voor wat beweging. Geocaching ontdekt. Maar verder is 't relaxen en op muggenjacht! 

De 2e nacht is gelukkig alweer fijner. We maken ons op voor een, wat we achteraf weten, een mooie tocht. Prachtige natuur hier op de Veluwe. Bosrijk. Heidevelden. Glooiend. 50 tinten groen. We genieten met volle teugen. We wandelen nog wat in de avond. Ook rondom de camping is 't fijn en mooi.  

En dan hé, de dag die me doet glimlachen. Wat heb ik hier als een klein meisje van genoten. We wilden elektrische fietsen huren. "Uitverhuurd". Iets met 50 tinten grijs, maar dan anders. Alternatief? Een gewone fiets dan maar? Nee, we besluiten een loopbandfiets te nemen. Ohw als dat maar goed gaat denk ik bij t uitproberen op 't terrein van de Veluwse Fietsspecialist. Wino heeft 't natuurlijk direct onder de knie. Ik mag ff wennen, maar eenmaal gewend komt 't kleine meisje in me naar boven. 

Al stappend rijden we met een gangetje van max 25 km/u over prachtige wegen door bizar mooie bossen, onderdoor magische bomen en over sfeervolle heidevlaktes. Vele fietsers kijken ons raar aan of bekijken 't met een glimlach En wij? Wij begroeten ze al genietend met een big smile op onze "toet". Heerlijk om zo deze 4 dagen op de Veluwe af te sluiten. 

Morgen gaan we weer meer dan een paar honderd kilometers toeren. Richting Zeeland. Naar ons "thuus" waar Zoonlief de boel heeft gerund (hopen wij!) om thuis verder te genieten van nog wat vrije tijd. Nederland, wát ben je leuk. Jaarlijks houden we een rondje NL op de planning om onszelf te laten zien (en via dit blog jou ook als je dit leest) dat je niet ver weg hoeft om maximaal te genieten van "wanderlust".

Dameskip en thuiskomen!

We laten ons boshuisje achter ons. En hoeraaa het weer laat 't toe dat we Kamp Westerbork nog mee kunnen pikken. Het was óf dat óf de hunebedden. En dan, zeg ik erg oneerbiedig, laat die stapel steentjes maar even zijn voor wat ze zijn; gestapelde stenen. 

Persoonlijk hebben destijds de witte kruizen met bijbehorende historie in Normandië en Margraten in Limburg meer indruk gemaakt dan Kamp Westerbork. Maar bij 't aanblik van 102.000 sterren klap ik dicht. Al deze mensen. Zij lieten hun leven voor mijn vrijheid. Vrijheid die ik zeker ook weer door onze motortrip ervaar.

Komende door de stad Enschede slaan we rechtsaf en ineens. Ineens rijden we het platteland op. Een drietal boerderijen liggen bij elkaar. Een van deze is ons Airbnb'tje voor de komende 2 nachten. We worden hartelijk ontvangen door Storm (de hond) en haar baasje. Wijst ons haar verbouwde schuur, onze loft. Ohw, wat voelt het hier fijn! Licht, grote ruimte waarin je leeft, slaapt, doucht en eet. Alles comfortabel. Ingericht met "oude leuke meuk" die een zinvol 2e leven krijgt (veel is van Oma begreep ik van de eigenaresse). Ik hou er van. Modern en toch "oud". Uitzicht op 't groen; weiland met paarden en we ontdekten later op de middag, begin van de avond zelfs 2 konijnenfamilies in de "big garden". Té leuk. Té fijn. 

                

Ohja, zegt ze: "de kippen kunnen brutaal zijn hoor!" 

Dit 5-tal dameskip is geweldig. Als we "thuiskomen" na een dagje toeren door Duitsland, komen ze ons begroeten. Later begreep ik dat onze motor geparkeerd stond bij hun vaten voer. Hahahaha! Als we in de tuin gaan zitten, lopen ze met ons op. Je kunt geen stap verzetten of ze vergezellen je. Als Wino de motor uitpakt lopen ze links en rechts met 'm mee. Ik krijg er de slappe lach van. Geweldig zijn ze! 

En inderdaad. Ze zijn kipbrutaal. Als we de deur open laten staan, komen ze gewoon naar binnen. Hilarisch! Alhoewel Wino hier niets van moest hebben. 

Het Teutoburgerwald hadden we bedacht. Bleek ff 2-maten-te-groot. We gaan geen 400 km op een dag afleggen voor een, vast fantastisch mooi, woud met bijzondere rotsformatie. Bad Bentheim en Münster en de weg er van en naar toe zijn ook leuk! 

              

Relaxt tripje zodat we nog ff kunnen genieten van ons meer dan fantastische optrekje waar ik uitspreek: "het voelt zó goed dat ik in deze vorm, op deze manier, best zou kunnen wonen!" Meer dan hetgeen daar aanwezig was heb je niet nodig. Tiny wonen wordt meer en meer van mij, van ons. Wie weet ......

Liefs, Karin 

           

Been there, seen that!

De afgelopen dagen vinkten wij weer een paar items af op onze Nederland-must-see lijst, toerend op de motor. 

Zo zaten we op 't terras @ de Dijk in Volendam. Genoten we daar van 't uitzicht. Deed me denken aan m'n Yesese roots. Check. Done.

Bevonden we ons op het dek van de Jan Smit-boot die ons van en naar Marken bracht. Wat een knus dorpje is dit. Hier wandelden we naar de beroemde vuurtoren van Marken. Godzijdank stond daar een Dixi. Een vrouw met nood bezoekt een Dixi. En deze dixi, maakte het bezoekje ècht waard. Of all places! loop je hier een bekende Highlander tegen 't lijf. Ik zal vast "raar" gekeken hebben; hij ook trouwens:-)

Namen we afscheid van schapenboer Henk. Elke ochtend bracht hij ons een eenvoudig ontbijtje in de cosy pipowagen. Wel behoorlijk té laat. Maar hé we hebben vakantie hè. Hilarisch moment: als je denkt dat er 2 hardgekookte eitjes bij je ontbijtje horen. Bij 't tikken bleken 't echter 2 verse te zijn! Maar 't uitzicht daar maakte zoveel goed.

Zoefden we over 't wegdek van de Afsluitdijk. Dronken we een kop koffie halverwege en genoten van Zeeuws-uitzicht. Ohnee, 't was 't  wassende water van 't IJsselmeer. Maar tja, 't uitzicht is herkenbaar, verveelt nooit en blijft een fascinerend schouwspel. En uhm de Oosterscheldekering vind ik spectaculairder. Maar: been there, seen that! 

Zaten we op een rondvaartboot in Giethoorn. Toeristischer kan 't niet. Wat een bijzonder plekje. En weetje, elk nadeel heeft z'n voordeel. Einde seizoen, Corona-tijd én minder goed weer (lees miezerig regentje) zorgde voor geen file-varen. Wij kozen dan ook niet voor een eigen bootje maar 't steeds slechter wordende weer deed ons instappen op een rondvaartboot. 

Norg; onze thuisplek in Drenthe voor drie nachten. Na Pipo en Mamaloe voel ik me nu Paulus de Boskabouter & friends. Een Tiny house in 't bos. Het voelt er heerlijk; een upgrade na de kleine pipowagen. Een houtkachel, een basic keuken en damn 't bed is geen upgrade maar dan weer een downgrade; 2 p-matras op de grond. Maar hé tijdens onze Afrika-reis sliep ik 4 wkn in een tentje op een matras. Ik voel wel dat ik de afgelopen nachten niet volledig aan m'n slaap kom. K zie 't aan m'n ogen. Maar hé, dat hoort bij wanderlust en rondtrekken.

Vandaag besloten we ff in ons huisje te blijven. Wat een waai. Wat een regen. Pfffft. Shit. Balen. We wilden vandaag de hunebedden en Westerbork aandoen. Kink in de kabel. Maar weet je, mijn lijf vond 't wel OK. Ik wilde ook rust tijdens onze motortrip en tot op heden waren we steeds "on the move"  Het weer doet ons vertragen. En Wino, die heeft een briljant idee: zoek je toch een massagepraktijk! Topper is 't. Of wilde hij me even kwijt :-). Ik genoot dus van een energetische helende ontspanningsmassage die me deed relaxen en thuiskomen in m'n lijf. Heeeeeeerlijk! Been there seen that! bij www.natuurlijk-massage.nl. Ben je in de buurt; een dikke relaxte fijne aanrader. 

Ik voel me Happy!

Morgen vertrekken we weer op weg naar vrijheid, blijheid. Richting Enschede. Pakken we Westerbork en/of hunebedden nog mee? We zien 't wel wat 't ons de komende dagen brengt.

Liefs, Karin