Dameskip en thuiskomen!

We laten ons boshuisje achter ons. En hoeraaa het weer laat 't toe dat we Kamp Westerbork nog mee kunnen pikken. Het was óf dat óf de hunebedden. En dan, zeg ik erg oneerbiedig, laat die stapel steentjes maar even zijn voor wat ze zijn; gestapelde stenen. 

Persoonlijk hebben destijds de witte kruizen met bijbehorende historie in Normandië en Margraten in Limburg meer indruk gemaakt dan Kamp Westerbork. Maar bij 't aanblik van 102.000 sterren klap ik dicht. Al deze mensen. Zij lieten hun leven voor mijn vrijheid. Vrijheid die ik zeker ook weer door onze motortrip ervaar.

Komende door de stad Enschede slaan we rechtsaf en ineens. Ineens rijden we het platteland op. Een drietal boerderijen liggen bij elkaar. Een van deze is ons Airbnb'tje voor de komende 2 nachten. We worden hartelijk ontvangen door Storm (de hond) en haar baasje. Wijst ons haar verbouwde schuur, onze loft. Ohw, wat voelt het hier fijn! Licht, grote ruimte waarin je leeft, slaapt, doucht en eet. Alles comfortabel. Ingericht met "oude leuke meuk" die een zinvol 2e leven krijgt (veel is van Oma begreep ik van de eigenaresse). Ik hou er van. Modern en toch "oud". Uitzicht op 't groen; weiland met paarden en we ontdekten later op de middag, begin van de avond zelfs 2 konijnenfamilies in de "big garden". Té leuk. Té fijn. 

                

Ohja, zegt ze: "de kippen kunnen brutaal zijn hoor!" 

Dit 5-tal dameskip is geweldig. Als we "thuiskomen" na een dagje toeren door Duitsland, komen ze ons begroeten. Later begreep ik dat onze motor geparkeerd stond bij hun vaten voer. Hahahaha! Als we in de tuin gaan zitten, lopen ze met ons op. Je kunt geen stap verzetten of ze vergezellen je. Als Wino de motor uitpakt lopen ze links en rechts met 'm mee. Ik krijg er de slappe lach van. Geweldig zijn ze! 

En inderdaad. Ze zijn kipbrutaal. Als we de deur open laten staan, komen ze gewoon naar binnen. Hilarisch! Alhoewel Wino hier niets van moest hebben. 

Het Teutoburgerwald hadden we bedacht. Bleek ff 2-maten-te-groot. We gaan geen 400 km op een dag afleggen voor een, vast fantastisch mooi, woud met bijzondere rotsformatie. Bad Bentheim en Münster en de weg er van en naar toe zijn ook leuk! 

              

Relaxt tripje zodat we nog ff kunnen genieten van ons meer dan fantastische optrekje waar ik uitspreek: "het voelt zó goed dat ik in deze vorm, op deze manier, best zou kunnen wonen!" Meer dan hetgeen daar aanwezig was heb je niet nodig. Tiny wonen wordt meer en meer van mij, van ons. Wie weet ......

Liefs, Karin 

           

Been there, seen that!

De afgelopen dagen vinkten wij weer een paar items af op onze Nederland-must-see lijst, toerend op de motor. 

Zo zaten we op 't terras @ de Dijk in Volendam. Genoten we daar van 't uitzicht. Deed me denken aan m'n Yesese roots. Check. Done.

Bevonden we ons op het dek van de Jan Smit-boot die ons van en naar Marken bracht. Wat een knus dorpje is dit. Hier wandelden we naar de beroemde vuurtoren van Marken. Godzijdank stond daar een Dixi. Een vrouw met nood bezoekt een Dixi. En deze dixi, maakte het bezoekje ècht waard. Of all places! loop je hier een bekende Highlander tegen 't lijf. Ik zal vast "raar" gekeken hebben; hij ook trouwens:-)

Namen we afscheid van schapenboer Henk. Elke ochtend bracht hij ons een eenvoudig ontbijtje in de cosy pipowagen. Wel behoorlijk té laat. Maar hé we hebben vakantie hè. Hilarisch moment: als je denkt dat er 2 hardgekookte eitjes bij je ontbijtje horen. Bij 't tikken bleken 't echter 2 verse te zijn! Maar 't uitzicht daar maakte zoveel goed.

Zoefden we over 't wegdek van de Afsluitdijk. Dronken we een kop koffie halverwege en genoten van Zeeuws-uitzicht. Ohnee, 't was 't  wassende water van 't IJsselmeer. Maar tja, 't uitzicht is herkenbaar, verveelt nooit en blijft een fascinerend schouwspel. En uhm de Oosterscheldekering vind ik spectaculairder. Maar: been there, seen that! 

Zaten we op een rondvaartboot in Giethoorn. Toeristischer kan 't niet. Wat een bijzonder plekje. En weetje, elk nadeel heeft z'n voordeel. Einde seizoen, Corona-tijd én minder goed weer (lees miezerig regentje) zorgde voor geen file-varen. Wij kozen dan ook niet voor een eigen bootje maar 't steeds slechter wordende weer deed ons instappen op een rondvaartboot. 

Norg; onze thuisplek in Drenthe voor drie nachten. Na Pipo en Mamaloe voel ik me nu Paulus de Boskabouter & friends. Een Tiny house in 't bos. Het voelt er heerlijk; een upgrade na de kleine pipowagen. Een houtkachel, een basic keuken en damn 't bed is geen upgrade maar dan weer een downgrade; 2 p-matras op de grond. Maar hé tijdens onze Afrika-reis sliep ik 4 wkn in een tentje op een matras. Ik voel wel dat ik de afgelopen nachten niet volledig aan m'n slaap kom. K zie 't aan m'n ogen. Maar hé, dat hoort bij wanderlust en rondtrekken.

Vandaag besloten we ff in ons huisje te blijven. Wat een waai. Wat een regen. Pfffft. Shit. Balen. We wilden vandaag de hunebedden en Westerbork aandoen. Kink in de kabel. Maar weet je, mijn lijf vond 't wel OK. Ik wilde ook rust tijdens onze motortrip en tot op heden waren we steeds "on the move"  Het weer doet ons vertragen. En Wino, die heeft een briljant idee: zoek je toch een massagepraktijk! Topper is 't. Of wilde hij me even kwijt :-). Ik genoot dus van een energetische helende ontspanningsmassage die me deed relaxen en thuiskomen in m'n lijf. Heeeeeeerlijk! Been there seen that! bij www.natuurlijk-massage.nl. Ben je in de buurt; een dikke relaxte fijne aanrader. 

Ik voel me Happy!

Morgen vertrekken we weer op weg naar vrijheid, blijheid. Richting Enschede. Pakken we Westerbork en/of hunebedden nog mee? We zien 't wel wat 't ons de komende dagen brengt.

Liefs, Karin

SAPPERDEFLAP: Pipo & Mamaloe

Dit jaar geen Annie & Bob die toeren op een scootertje over buitenlandse mooie slingerende zonnige wegen. Maar een Pipo & Mamaloe. Wie kent ze nog? De eerste twee nachten slapen we in een tiny pipowagen op het erf van schapenboer Henk in Ransdorp-Amsterdam. SAPPERDEFLAP.

Dit jaar een rondje Nederland. Wat highlights die wij nog nooit afgevinkt hebben, gaan we de komende 10 dagen afvinken. Dit was al onze planning voor 2020, dus C gooit geen roet in ons "reis-eten".

We starten vandaag, zaterdag 22 augustus. Als de Queen herself genietend achterop de Honda Pan European zoeven we door het Nederlandse landschap. De weerberichten zijn niet fantastisch, balen, maar hé die 30 graden hoeven we ook niet aan te tikken want dan bezwijken we in onze motorkleding en met ons hoofd in de helmen. We gaan 't beleven en nú genietend van mijn wit biertje en kijkend over de weilanden van Amsterdam-waterland kan ik zeggen dag 1 is geslaagd. Drie kleinere buitjes die te overzien waren en op de plaatsen die we "aantikten"  was 't droog met heerlijke wolkenluchten.

 

Eerste pitstop is Kinderdijk. Ik wilde die molens nu wel eens in 't echt zien. Een ticket kopen. Hmm, dat bekijken we daar wel. Eenmaal daar, binnendoor over 's heren wegen, maken we tijd voor een kop koffie. Een vriendelijke vrouw in 't bezoekerscentrum bevestigt  daarna wat wij al dachten. Wij gaan hier geen 3,5u zijn. Dus, geen ticket en heerlijk ff de benen strekken over het wandelpad langs de molens wat gratis is. Schitterende luchten, Hollandse taferelen. Hollandser kan 't bijna niet. Ik dacht hier geen Japanners tegen te komen. Maar verhipt toch nog een verdwaalde. "Been there, seen it!"

2e Strek-je-benen-moment. We rijden door naar ons 2e bezoekdoel van vandaag: de Waalsdorpervlakte. Deze is lastig te vinden. Hierdoor stuiten we rond late-lunch-tijd op een meer dan verrukkelijk plekje. Mocht je hier ooit zijn (Den Haag), ga er beslist eten of een kop koffie drinken; www.pompke.nl. Ik geniet er lekker van een veggiesoepje en lief van een prima tosti!

Na deze voortreffelijke lunchstop waarin we rustig kunnen uitvogelen hoe we op plek 2 geraken, komen we uiteindelijk na een parkeerplek te hebben gevonden en een wandeling aan bij 't herdenkingsmonument. Indrukwekkend. Een fusilladeplaats waar velen de dood vonden. Zij stierven voor mijn vrijheid! De luidklok, bourdon, vind ik in 't echt tegenvallen. Op TV op 4 mei lijkt hij zo immens groot. Maar hé: "Been there, seen that!"

Hoe krijgen we ze altijd gevonden? We kiezen de kortste route naar Ransdorp. Het is genoeg voor vandaag. Lekker de schoenen uit, helm van je kop en vreselijke, vind ik!, motorkleding uit. Op naar boer Henk. Hoe krijgen we 't weer uitgekozen. Dit plekje bij een niet-geordende-schapenboer. Een pipowagentje met wc en douche apart. We kijken elkaar aan en glimlachen. Alle basics zijn aanwezig en kijkend vanaf ons balkonnetje over de landerijen, de Hollandse luchten, de reiger die in de sloot staat, de eenden die zwemmen in 't watertje voor ons stekkie en de schapen die voor ons neus staan te grazen gaat mijn genietertje op vol vermogen aan en denk ik: "meer heeft een mens toch niet nodig?"

Liefs, Karin