Afscheid nemen van een plek die zo voelt als "thuis" vind ik lastig. Maar tja, er wacht een stacaravan in Garderen op ons. Het plekje wat we achter ons laten overtreffen? Ik hoop 't. Maar dat kan bijna niet. Alles klopte daar. Ik ga voor evenaren.
We rijden echt een mooie tocht van Enschede naar Garderen op de Veluwe. We verblijven hier 4 nachten. Lassen een rustdag in, een motortoertocht over de Veluwe en willen nog fietsen huren. Verder zien we 't wel wat zich aandoet.
Bij aankomst worden we ongelooflijk hartelijk ontvangen door de camping"baas". Een man die uit de ICT/marketingwereld gestapt is, het grote geld links liet liggen en deze kans aanpakte: het runnen van een minicamping met max 25 staplaatsen waarvan er 1 onze stacaravan is, de enige stacarvan die er is. Je snapt ik ben dol op zo'n man die zijn hart na gaat en zijn jonge kinderen laat zien wat werkelijk belangrijk is in 't leven. Haal eruit wat erin zit door naar je hart te luisteren! Hij laat de stacaravan zien. Ik sta met open mond en grote ogen te genieten. Wat hebben zij deze GE-WEL-DIG gepimpt. Het buitenlevengevoel hebben ze fantastisch goed naar binnen weten te vertalen. Wat een heerlijk plekje, met eigen wc, niet druk op de camping. OK, voor de douche mogen we naar "de huiskamer" (hoofdgebouw) maar dat mag de pret niet drukken. En ook de bedbank, een IKEA'tje geeft vertrouwen. Ook dit gaat goedkomen.
We settelen ons en maken ons op voor de eerste nacht. Nu hadden ze ons gewaarschuwd dat ze last van muggen hadden. Maar damn....wat een klere k** krengen. Wino die altijd de rust zelfve is veranderd in een kill-and-attack muggenman. We proberen er zoveel als mogelijk voor t slapen gaan te vangen. Wino doet 't ook tijdens het slapen. Waarvan ik denk, hoe dan? Zwaai met je arm en ze zijn weg. De volgende ochtend na bepaald geen goede nacht snap ik 'm. Daar waar ze normaliter mij moeten hebben, hebben ze hem gepakt. En hoe? De ongeslapen kant van zijn gezicht zit onder de muggenbeten. Een mix van medelijden en "ik kan m'n lach niet in houden" is van mijn gezicht af te lezen. Gelukkig jeuken ze niet. Maar het lijkt wel alsof hij de mazelen heeft.
Gelukkig hebben we een rustdag ingelast. Want te weinig nachtrust en motorrijden is mogelijk minder verantwoord. De regen die zo'n beetje de gehele dag uit de lucht valt dwingt ons binnen te blijven. We wandelen nog in twee droge periodes een rondje voor wat beweging. Geocaching ontdekt. Maar verder is 't relaxen en op muggenjacht!
De 2e nacht is gelukkig alweer fijner. We maken ons op voor een, wat we achteraf weten, een mooie tocht. Prachtige natuur hier op de Veluwe. Bosrijk. Heidevelden. Glooiend. 50 tinten groen. We genieten met volle teugen. We wandelen nog wat in de avond. Ook rondom de camping is 't fijn en mooi.
En dan hé, de dag die me doet glimlachen. Wat heb ik hier als een klein meisje van genoten. We wilden elektrische fietsen huren. "Uitverhuurd". Iets met 50 tinten grijs, maar dan anders. Alternatief? Een gewone fiets dan maar? Nee, we besluiten een loopbandfiets te nemen. Ohw als dat maar goed gaat denk ik bij t uitproberen op 't terrein van de Veluwse Fietsspecialist. Wino heeft 't natuurlijk direct onder de knie. Ik mag ff wennen, maar eenmaal gewend komt 't kleine meisje in me naar boven.
Al stappend rijden we met een gangetje van max 25 km/u over prachtige wegen door bizar mooie bossen, onderdoor magische bomen en over sfeervolle heidevlaktes. Vele fietsers kijken ons raar aan of bekijken 't met een glimlach En wij? Wij begroeten ze al genietend met een big smile op onze "toet". Heerlijk om zo deze 4 dagen op de Veluwe af te sluiten.
Morgen gaan we weer meer dan een paar honderd kilometers toeren. Richting Zeeland. Naar ons "thuus" waar Zoonlief de boel heeft gerund (hopen wij!) om thuis verder te genieten van nog wat vrije tijd. Nederland, wát ben je leuk. Jaarlijks houden we een rondje NL op de planning om onszelf te laten zien (en via dit blog jou ook als je dit leest) dat je niet ver weg hoeft om maximaal te genieten van "wanderlust".
