Een geschenk uit de hemel@Mykonos

We besluiten de gok te wagen en een volle dag op Mykanos mee te pikken. Andere optie is om nog een extra dag op Naxos te nemen. Maar, ons reisdoel was en is eilandhoppen, dus let's go op naar, volgens zeggen, toeristisch Mykanos. We hebben een beetje schrik van toeristische Griekse eilanden na ons Santorini-avontuur, maar nemen de proef op de som.

En wat een top beslissing. Na een heerlijke boottocht van anderhalf uur meren we aan in de 'port of Mykanos'. We kijken allereerst onze ogen uit. We leggen aan naast een cruisebootje. Niet te geloven. Later horen we dat er zo'n 3.000 man vertoeft op zo'n schip. Niet normaal, toch?

Bij Zorba-de-Griek van de 'Seabus' (watertaxibus) informeren we hoe en wat 'about Mykanos'. De eerste instantie niet-zo-vriendelijke-man ontdooid meer en meer als we verder aan de praat raken. En weet je wat. Hij belt Mama's Townhouse. Misschien hebben ze nog een kamer voor twee nachten vrij in het minder dure gedeelte van Mykanos stad. Nee, dat zit vol. Maar mama Christina, een Duitse die 35 jaar geleden aan een Griek is blijven plakken, heeft nog wel een studio in 'the oldtown' beschikbaar voor €40,- per nacht (echt spot goedkoop met dat we al voorbij hebben zien komen!). Volgens mij keek Zorba-de-Griek met de telefoon aan zijn oor naar twee gretig ja-knikkende Nederlandse toeristen. Christina, komt ons ophalen en brengt ons tot in de studio.

Ik noem haar 'a gift from heaven@oldtown Mykonos'. Ze lacht volmondig en straalt een en al lieve Griekse gezelligheid uit. Soms komen er mensen op je reispad die je niet snel vergeet. Deze vrouw is er eentje! Geeft uitleg over het doolhof van straatjes, wat we wel en niet kunnen doen én ze haalt ons donderdagochtend om 10u op voor ons transport naar het vliegveld. Beter kunnen we ons niet wensen. Als ze weg is geven we elkaar een highfive en met glimlach van oor tot oor verkennen we tot na de zonsondergang de oude stad. Top. Heerlijk. Zalig. Sfeervol. Relaxt. Op naar de dag van morgen.

En die dag, onze laatste volle vakantiedag, start na een onrustige nacht. Onrustig? Onze omwonenden zijn jongelui die het er van nemen. Geef ze eens ongelijk op partyeiland Mykonos. De oordoppen moeten er aan te pas komen. Dit alles mag de pret niet drukken en om 9.30 uur gaan Annie&Bob weer 'on tour'. En OK, dit keer maak ik voor m'n trouwe lezers een selfie met die afgrijselijke potjes op waardoor ik het Bob&Annie-gevoel krijg.

We toeren wederom een eiland rond. Dat gaat hier makkelijk. Het eiland is niet zo groot, een paar centrale wegen en slechts 30 km breed. Ik vind Mykonos erg charmant, beetje groen, rotsig, mooie kustlijnen met gezellige strandjes en badplaatsen en een sfeervol binnenland.

Drinken koffie in het binnenland in een Griekse taverne. Met handen en voeten maken we duidelijk welke koffie we willen. Dit serveerstertje kan (bijna) geen Engels. En mijn Grieks laat ècht te wensen over. Boven alle verwachtingen krijg ik een van de lekkerste Cafè Expresso Latte die ik hier heb gedronken!

Spotten vliegtuigen. Je rijdt hier gewoon naast de landingsbaan. Hoe gaaf!

We rijden naar Ano Mera, een traditioneel Grieks dorpje met een 16e eeuws klooster. Kopen hier een 'evil's eye'; een aandenken aan deze reis voor in onze tuinkamer. Dit symbool stamt uit de Griekse oudheid. Dit oog beschermt ons tegen kwade geesten en jaloezie van anderen. Ik zie er meer een mooi ontwerp in. Maar ben enorm fan van tradities; dat dit oog ons maar mag beschermen.

Lunchen aan het water. Pikken 'the lighthouse' uit 1890 nog even mee.

En nemen onze eerste plons in een frisse Griekse zee. Eerste? Hoor ik je denken. Vorige week leende het weer er zich niet voor. Lief wil Griekenland niet verlaten zonder 'geplonst' te hebben. Brrrrr. Maar zoals ook bij ons; als je eenmaal nat bent is het heerlijk.

We sluiten deze dag, onze trouwdag, af met nog een avondje aan het water @oldtown Mykonos. Heerlijk. Speciaal.

Ons eilandhopavontuur zit erop. Morgenochtend worden we opgepikt en gedropt op het vliegveld. Wat heb ik weer genoten om op reis te zijn. Wat is het heerlijk om op deze wijze mijn hoofd te 'ledigen'. Te leven van moment naar moment. Niks te weten en alles te ondervinden. Mijn brein is weer gereset.

"To Travel is To Live"

Cruisen én bijkomen@Naxos

Bij het verlaten van de ferry kijken Lief en ik elkaar aan. Wat ziet dit er vele malen Griekser en lieflijker uit dan waar we vandaan komen. Wat voelt dit goed. En bevestigt dat we een juiste keuze hebben gemaakt om eerder af te reizen.

Naxos, het grootste Cycladen-eiland. Groter en toeristischer dan Sifnos. Groter dan Santorini maar vele vele vele malen minder toeristisch én, voor ons belangrijk, met behoud van het authentieke Griekse leven en voor mij het erbij horende gevoel. Een charmante haven en prachtige groene natuur. Dat ontdekten we pas de volgende dag. Een alleraardigst Grieks pareltje, Naxos!

En ook een alleraardigst Airbnbtje. Gerund door moeder en zoon. Wat een gastvrijheid. En wat smaakt ons de aangeboden 'homemade fresh lemonjuice'. Wat een gerieflijk ontvangst. En wat dacht je van die bloeiende Bougainville, voor en over ons balkon. Dit voelt, ver van huis, als 'thuiskomen'.

Onder de ochtend worden we flink wakker geschud door ongelooflijk stevig onweer. Ik ben verre van een onweersfan. Electriciteit valt uit. Waarschijnlijk op het gehele eiland, vermoed Lief, want de noodverlichting springt spontaan aan; onze studio geheel verlicht. Uiteraard valt er daarna veel neerslag, althans zo lijkt en klinkt het. Maar bij het open gooien van de balkondeurtjes in de ochtend schijnt de zon. Met, dat dan weer wel, die ongelooflijk harde en enigszins frisse wind die waait. Dag na dag!

Via de 'huisbaas' geregeld dat we om 10u weer een date met een Fiat Panda hebben. De verhuur-Griek vertelt ons uitgebreid wat en waar we moeten zijn op het eiland. We cruisen, en cruisen, én cruisen (bijna) het gehele eiland rond. We rijden Chora (Naxos-city) uit en cruisen via een aantal mooie badplaatsen en kustplaatsjes naar het traditionele Filoti. Schitterend gelegen dorpje in de Tragaíavallei. Vanuit hier starten we een kleine 'trail'. Wat een mooi lopen. En weer zo anders dan @Sifnos.

We lopen naar een klein schattig kerkje Agia Maria. En wat veel hagedisjes schieten voor onze voeten weg. Lief transformeert in een fotograferende Freek Vonk met een doel. 'Ik wil een foto van een hagedis, zittend op een steen met z'n hoofd in de wind (en een highfive-poot)'. Tuurlijk schat! Geeft wel stof tot lachen-voor-twee ♡ en weet je, het is 'm nog gelukt ook. Niet met een highfive-poot uiteraard. De foto hou je tegoed want met een mobiel kan ik die snelle rakkers niet close-up fotograferen.

We lopen twee uren en houden het dan voor gezien. Vanwege de achillespees. Grrrrr....bootcampen gaat 'm de komende tijd weer niet worden. Volgende week m'n balans en beweegplannen weer 's opmaken. Wil m'n fitheid toch op mijn manier optimaliseren. Maar ook vanwege de tijd. Veel te zien! Trekken verder naar het marmerenstadje Apaeiranthos. Alle paden, muurtjes en sommige huizen zijn gemaakt uit marmer. Apart. Mooi. Via Kronos, waar het locale likeurtje Kitron gemaakt wordt, verder naar een 'upcoming' kust (toeristen) plaats, Apollonas.

Hier beleven we nog een hachelijk momentje. Maar onze vriend, de Fiat Panda, trekt ons omhoog door de smalle, steile paadjes. En een oud Grieks baasje, dankjewel nog, wijst ons de weg naar de begaanbare wegen. Pffft! We rijden langs de andere kustlijn weer terug naar 'huis'. Eigenlijk beseffen we nu, na weer zo'n mooie intensieve dag, dat we al een aantal dagen van 's ochtends vroeg tot vrij laat in de dag aan het 'exploren' zijn. Ik ben, en wij zijn, op dit moment van de reis, kei kapot.

Lief en ik besluiten morgen bij te tanken op het strand. Met tickets voor de boot van morgen middag 15.00 uur naar Mykonos op zak dik verdiend, zeg ik!

En yes, het is ons gegund. De volgende ochtend, voor het eerst deze reis, een strakblauwe Griekse hemel én, zo fijn, wat minder waai. Time to relax@Naxos Beach!

En weet je wat. Het bericht dat Kevin zijn afstudeer(onderzoek)scriptie behaald heeft en deze volgende week mag presenteren/ verdedigen maakt ons bezoek aan Naxos ongelooflijk mooi en meer dan compleet. We drinken er samen een Mythos op!

Santorini, het beloofde (ei)land?

We kregen de PZC-pagina's langs alle kanten aangereikt. Santorini, de 'place-to-be', het beloofde (ei)land! Zo voelde het ook voor ons na 5 nachten, tegen alle verwachtingen in, op het fraaie Sifnos te hebben vertoefd.

Maar .......

Na 1 nacht en al met al 28 uren op Santorini te hebben vertoefd nemen we de benen.
De foto's op het internet, de interessante reisartikelen, de (reis)boekjes showen je de meest fantastische uitzichten vanaf en op Santorini. En die zijn er ook! Echt waar.

Bij aankomst op de haven huren we een auto. Direct mobiel om snel te schakelen en weinig tijd te verliezen. Voor m'n gevoel gaat de tijd dringen. Vreemd want we hebben nog een kleine week maar 't brein seint me dit anders door.

Er gaat maar een weg naar boven; de haven ligt onderaan steile klifachtige rotsen. Vanuit daar rijden we richting Fira, de hoofdstad van het eiland. De volgende dag ervaren we dat dit een mega druk én toeristisch stadje is. Niet ons ding. Weinig authentiek Grieks leven te beleven.
Daar besluiten we dan ook dezelfde middag nog per ferry af te reizen naar Naxos.

Maar we zijn nog niet weg. Rijden door naar Oia. Oia, schijnt de meest prachtige sunset te hebben door haar geografische ligging. Het landschap waar we door rijden is steenachtig met her een der wat groen. Santorina is vrij kaal. Geen olijfbomen. Richting het zuiden wel wat wijngaarden. Verder fantastische kliffen, vulkanische rotspartijen, baaien waarin enorme grote cruiseschepen voor anker liggen en zeezicht op de Egeïsche Zee. In Oia zoeken we een bak koffie met internet want we moeten nog een slaapplek zoeken. Die vinden we via booking.com. Een beetje in de 'achterbuurt' van Oia. Want, die prachtige tijdschriftkiekjes met infinitypools kijkend over de baai en liggend voor die witte 'grotwoningen' tegen de berg geplakt, die kosten een fortuin per nacht. Wij willen alleen een bed en ruimte voor onze spullen. En die vinden we; maar deze 'mezelf eigen maken'? Dat gaat 'm voor mij hier niet worden.

We gaan te voet Oia verkennen. Tjee, wat een bijzondere plek@aarde. Apart. Vreemd. Grotachtige huizen. Alles wit. Fascinerend. Dit alles tegen een vulkaanachtig gesteente als achtergrond, met heel veel luxe (shops) en resorts/bungalows en dit alles badend in ontzettend, maar dan ook ontzettend veel toerisme. Bussen met Japanners/Chinezen worden hier los gelaten. En dan is 't nog maar het voorseizoen. Ik wil niet weten hoe het er hoog zomerdag aan toe gaat hier!

We eten in Ammoudi, een klein vissersplekje, met een vijftal eettentjes direct aan het water, onderaan de klif waar Oia op ligt. Idyllisch. Uiteraard pikten we de sunset mee. En je snapt 't niet, maar op een stuk rots, uit de hysterische drukte, genieten we met z'n twee van de sunset. Elke sunset op welke mooie plek@aarde dan ook vind ik memorabel. Maar, ik heb mooiere op m'n netvlies staan. Toch pakken ze me deze Santorini/Oia-ervaring niet meer af.

De volgende ochtend vertrekken we om negen uur richting de andere kant van het eiland. We bezoeken Red Beach, een zwart steentjesstrand tegen de rode rotsen. Leuk, maar ach niet spectaculair.

We pakken nog even de badplaatsen als Perissa en Perivolos mee. Deze bekoren ons meer. Leuke 'boulevards' en cozy eettentjes.

Maar .....

Met de boottickets op zak doorkruisen we Santorini op weg naar de haven om de ferry naar Naxos te halen. Deze komt een uurtje later aan dan gepland, want wederom vandaag ongelooflijk veel wind.

Viel Santorini nu tegen? Ja, op een bepaalde manier wel. Dit eiland 'leeft' alleen van het toerisme. De natuur is hier niet bijzonder. Een klein eiland wat veel mensen moet dulden op weinig vierkante meters. En weinig tot niks te voelen van het authentieke Griekenland.

Raad ik 't af om te gaan? Nee, als je ooit de kans krijg ga Oia en Fira bekijken. Spaar en boek een dure 'grotwoning' met eigen infinitypool met uitzicht op de baai met sunset. Alleen voor de magische beleving. Voor het echte Griekenland en contact met de locals adviseer ik vooralsnog Sifnos en Naxos. Maar hé, wie ben ik/wie zijn wij? Ieder ervaart 't op zijn eigen manier.
Dit is de mijne.

Na ruim twee uren varen op een uit de kluiten gewassen veerboot; 't lijkt wel een cruiseschip, zetten we voet aan Naxos-wal. Wat een aankomst. Wat een andere flow op dit eiland. En ons Airbnbtje is fantastisch; zelfs zonder zeezicht!

Kalinichta!

Freek Vonk gespot@Sifnos

Na 3 dagen gemotoriseerd over het eiland vele paden, 'alle' zou ik niet zeggen maar toch wel heeeel veeel, te hebben bereden ga ik vandaag met m'n eigenste Freek Vonk op pad met de 'benenwagen'.

Ik ben er weer achter dat dit mij toch erg gelukkig maakt. Wandelen over hele kleine smalle paadjes, steil d'n berg op, uitkijken waar je je voeten zet, hijgen als een paard, afzien, afdalen én daarnaast 'next-level-genieten'. Waarom next level? Voor mij (en ook Lief) is deze inspanning onze ultieme ontspanning. Daar zittend op een steen@Sifnos mountain, uitrustend en kijkend zo ver je kan over bergen, baai en zee weet ik 't weer. Hier komt mijn 'reishonger' vandaan. Zo sereen mooi, ook hier weer. Ik besef daar dat dit echt is wie ik ben. Nieuwsgierig. Out of my comfortzone. Dicht bij de natuur. Gevoelig. Sportief.

Keer op keer, om de tig minuten roep ik wel: 'kijk, schat hoe mooooi' of zuchtend 'dit zou iedereen moeten zien'. Mensen, als je het wilt zien: dichtbij en verweg is zo veel moois te zien!

Toch, sterf ik ook duizend doden, zweet ik me de 'tif**', en verwens ik dat steile klimmetje. Totdat ik boven ben en stilzwijgend en ontroerend van 'blij dat ik er ben' tot 'zoooo mooi' geniet in het moment. Dit is waar ik het voor doe. Keer op keer investeren in mezelf om ergens te geraken. Lijkt wel een filosofische quote! En dat hier op Sifnos, een van de Cycladen eilanden.

We lopen in totaal 3.40 uur en leggen 8,3 km af, van Kamares naar Apollonia. En werkelijk waar, geen enkele 'sterveling' kwamen we tegen. Alleen ik ... & Freek Vonk. Die kwam natuurlijk wel van alles tegen. Hagedisjes, 't stikt er van. Een slang(etje), die mistte ik dan weer. Wilde geiten of waren het steenbokken. In ieder geval geen doorsnee geiten. Heel veel geurende kruidenbosjes; tijm, salie. En ongelooflijk veel bloeiende struiken, bomen en bloemen. Een voor mij hele vreemde bloeiende plant. Benieuwd of iemand deze kent? Ik vind 'm erg apart en bijzonder!

Bij thuiskomst vertelt buurvrouw 'Miep' dat er veel gevaarlijke slangen in de bergen zitten. Verstandig is dan om een stok mee te nemen. Pffft, fijn dat ik 't achteraf pas hoor. En dat ik geen oogcontact met zo''n glibberig eng ding heb gehad. Maar hé, ik had wel m'n eigenste Freek Vonk bij en die, die kan met alle dieren omgaan.

Oh ja ... en die Freek had nog een onderonsje met een alleraardigst ezeltje.

Een koude halve liter Fix Hellas wil er wel in op dat terrasje in Apollonia. Pffft, ik voel 't aardig in 't lijf. Mennn, wat heb ík genoten van deze tippel. Moe maar voldaan laten we ons door een gezellige taxichauffeur, met heerlijke Griekse achtergrond muziek in de auto, 'thuis' afzetten. En ook de 'chauff' vind dat er vandaag veel wind staat. Het lijkt wel een Zuidwesterstorm, maar dan met de zon schijnend. Erg apart voor ons gevoel, maar voor de Griekse meimaand 'normaal'.

Er lopen nog 9 andere trails, weliswaar minder zwaar want wij kozen natuurlijk de zwaarste voor vandaag, maar hé .... morgen graag 'another Greek island, please!'
Milos en Folegandros laten we liggen voor wat ze zijn. Op naar Santorini.

En weet je wat? Onze Griekse Tina 2.0 (lees collega Tina) vertelde ons 't bericht wat we wilden horen: 'it giet oan'. Maar, ik weet 't pas zeker als we op een boot zitten. Morgenochtend, 9u20.

Oehoe oehoerend hard

'Oehoe oehoerend hard 
Kwamen zie doar aangescheurd'

Voor wie 't niet kent, kan ik me bijna niet voorstellen, een stukje songtekst van de Achterhoekse band Normaal. Het gevoel wat voor mij past bij de afgelopen dagen@Sifnos. Beetje synisch bedoeld want we scheurden op tuk-tuk niveau uiteraard!

We zijn op stap geweest. Twee dagen hebben we gedate met.......tadaaaa, een Griekse Italiaanse goed uitziende witte Fiat Panda!

Woensdag gaf onze Tina te kennen dat we waarschijnlijk niet voor zaterdag het eiland af kunnen. De stakingen duren officieel tot en met 'friday midnight' en niemand kan op of af het eiland. Een 'bad situation for our company, for the Sifnos people and for you'. Ach, lieve Tina; we vinden het vervelender voor de locals als voor onszelf. OK, onze hele planning ligt in duigen. Dankjewel stakende 'zeelui', in plaats van zes eilanden hopen we met een beetje mazzel er nu in totaal drie te kunnen 'hoppen'. Het is zoals het is. Als we uiteindelijk de 25ste mei maar op Mykanos geraken voor onze terugvlucht! Tot die tijd verblijven we in Kyrikos rooms voor € 25,- per nacht. Hadden we in alle opzichten veel slechter kunnen treffen.

Bob&Annie hadden het noorden van Sifnos op dinsdag verkend. Op woensdag verkenden Jos (Verstappen)&zijn pitspoes het zuidelijke gedeelte. Jos&pitspoes 'scheurden' eerst naar Faros, een klein gezellig strandplaatsje waar nu weinig te beleven valt. We keken wel uit op het prachtige kleine, hoe kan 't ook anders, witte, kloosterkerkje van Chryssopigi.

Hup, met gierende banden de weg op naar dit alleraardigste charmante plekje. Wauw, wat mooi, idyllisch. We raakten aan de praat met de 'beheerder' van het kerkje.

,

Elk jaar vind daar een tweedaagse ceremonieel evenement plaats. Klomppop, schiet in m'n gedachten. Maar dan net iets religieuzer! Want, van over de hele wereld komen Griekse orthodoxe baptisten die daar ooit zijn getrouwd of gedoopt terug naar toe. Daarnaast kan de wereld nog wat leren van dit evenement. Iedereen, ongeacht kleur, ras of religie is welkom om mee te feesten. Dit jaar valt het op 24 mei, hoe leuk, onze trouwdag. En als we deze man op z'n kleur ogen mogen vertrouwen komen er dan zo'n drie tot vier duizend man. Of ze hier ook aan 'Yersekse grootspraak' doen weet ik niet. Maar dat is echt heeeeeul veeeeul! Feit is wel dat het een bijzonder plekje is waar alle huwelijken op het eiland gesloten worden en alle Griekse baby's een klets water over hun hoofdje krijgen. We vertrekken niet voordat we beiden een kaarsje gebrand hebben voor onze grootouders die er niet meer zijn en diegene die wat extra kracht kunnen gebruiken. Zachtjesaan heeft 'de Katholiek' in de protestantse Karin haar weg gevonden.

We toeren als Jos&pitspoes verder richting de volgende kustplaats, Vathi. Onze rondetijden kunnen sneller, maar 'hakuna matata' staat voorop. Daar op het strand vleien we ons neder onder een boom aan het water. Lunchen en genieten van de rust, ruimte, natuur en bijbehorende geluiden. Onthaasten-to-the-max!

De reden dat we een auto huren en niet elke dag als Bob&Annie rond toeren is dat de 'weather forecast not so good is'. Al twee dagen lang beloven die Grieken ons regen, maar lucky-us is er tot en met heden nog niks gevallen. Wel veel 'waai'. Als Zeeuwse ben ik best wel wat gewend, maar 't waait hier echt hard. Ik heb meer wel als niet een 'jasje' nodig. En ja ik weet 't, de Nederlandse mussen vallen van het dak!

Vandaag, donderdag, is de hoofdstad Apollonia door ons doorkruist. Paadje op, steegje naar beneden én omhoog. Kerkje hier én daar. Terrasje. Ons natje en ons droogje. Onze stappentellers draaien op volle toeren!

Morgen plannen we een wandeling in. Sifnos even vanuit een andere invalshoek bekijken. Er zijn tien trials op het eiland. Eentje wil ik lopen. Daarna hebben Bob&Annie, Jos&pitspoes Sifnos wel gezien. Dan hoop ik echt dat 't ons gegund is om oehoe oehoerend hard dit prachtige Griekse eiland te verlaten! De boottickets voor de fastboot van zaterdag zijn binnen, nu fingers crossed dat deze boot ook aanmeert en afvaart........

Yássou 

(hallo en dag op z'n spreektaal Grieks)