Bob & Annie

Na een heerlijke nacht slapen, hoe kan 't ook anders na twee dagen op sjouw, zijn we toch alweer bijtijds wakker. Om half negen wil ik m'n uitzicht bij daglicht zien. Lief gooit de luiken open. A room with@view. Vanuit m'n bed lacht Griekenland me tegemoet. Ik hoef zelfs voor het maken van een prachtige foto m'n bed niet uit!

We maken ons klaar voor een dagje Bob&Annie. Oftewel we huren een scooter en gaan Sifnos 'exploren'. Op loopafstand treffen we een verhuurbedrijf. Daar gaan we. Eerst even tanken. Dat kan alleen in Apollonia. Op het hele eiland zijn drie tankstations. Jawel, alle drie in de hoofdstad (klinkt grootser dan het is) Apollonia. Hoe verzinnen ze het!

Ontbijten doen we bij een Grieks cafeetje met wederom een heerlijk uitzicht. Voel me daar 'apart'. Alleen Griekse oudere mannen die samen veel lawaai produceren. We bestuderen de kaart van Sifnos die buurvrouw 'Miep' ons te leen gaf. Zij, Nederlandse, huurt permanent een studio'tje naast ons, tuft hier rond in haar kleine Griekse rood verbleekte Daihatsu en is lyrisch over Sifnos en het Griekse leven. Die vrouw op leeftijd weet wat genieten is en is goed in 'doen wat jij leuk vindt'!

Kastro
We rijden richting Kastro, een dorpje wat uitkijkt op zee. Wandelen door de wirwar van paadjes, lopen naar 't kerkje wat bijna in zee lijkt te staan. De beenspieren en de longen even testen op dit leuke afdalinkje en klimmetje. Overigens stikt het hier van de vele kerkjes. Ik kom aan m'n trekken. Vind dat altijd enorm intrigerend. Nu moet je niet denken dat ik bij elke kerk stop, helemaal niet en de meeste zijn dicht. Bij het verlaten van Kastro zijn we behoorlijk wat foto's rijker en de lat van Griekse- en wereld verwondering is gelegd!

Na Kastro zoeken we een supermarktje en sprokkelen onze lunch bij elkaar. Op een idyllisch plekje met uitzicht op zee én Kastro genieten we samen in het moment.

Cheronissos
Als een heuse Bob&Annie met die potjes op onze hoofden rijden we naar Cheronissos. Lijkt op Chersonissos@Kreta maar, dan net een tikkeltje anders. Hoe anders? Er loopt slechts een weg naar dit noordelijkste puntje. Geen Griekse sterveling te zien. Oh jawel, toch wel! Weet je wie we tegen kwamen? De verdwaalde schaapskudde uit Nisse mét herder!

Ook opvallend zijn de vele geitenboerderijen die we passeren. Eenmaal aangekomen daar voel ik me net 'Floortje naar het einde van de wereld'. 'Dit is het Griekse Ellewoutsdijk': zegt Lief glimlachend. Werkelijk waar bijna niks, hier wil je toch niet wonen, maar hoe idyllisch aan een klein baaitje. En warempel, er leven een paar mensen die ons een heerlijke kop koffie verkopen . Zittend aan dit tafeltje daar, turend over het water van de Ag. Georgias Bay voel ik in elke vezel dat m'n 'genietertje' weer op vol vermogen open staat.

Bob&Annie rijden terug over dezelfde weg richting Troulaki waar we de weg huiswaarts nemen. Naar Kamares, het havenplaatsje waar we slapen en normaliter de ferry's aan- en afvaren.

Juist!
Je leest het goed.
Ik schrijf 'normaliter'.

Bij het willen kopen van onze boottickets naar het volgende geplande eiland Milos, zegt onze Griekse Tina dát wat we hoopten dat ze niet zou gaan zeggen: 'due to the strike there are no ferry's!' Hatseflats. Was reizen zoals wij doen 'go with the flow'? Nou, dan kunnen we dat nu in praktijk brengen!! Waarschijnlijk zitten we -tijdelijk- vast op Sifnos omdat de Griekse zeelui meer geld van de regering willen. Vakbonden hebben opgeroepen tot staken. Morgenochtend om 8.45 uur moeten we ons weer bij Tina melden. Een kleine kans is aanwezig dat de snelboot nog vaart. Maar dan zijn we van twee dingen afhankelijk: zeelui die willen varen én niet te harde wind. Feit is dat je hier ongelooflijk uit je broek waait en het zelfs frisjes maakt. De weersvoorspelling voor de komemde twee dagen is ook niet om naar huis te schrijven. Beetje kippenvel hebben Bob&Annie wel gehad op het memorabele scootertochtje. En vastzitten@Sifnos? Ik hou goede moed dat we misschien toch nog Milos aan doen.

'Stay tuned' en je hoort ervan ......