Na 3 dagen gemotoriseerd over het eiland vele paden, 'alle' zou ik niet zeggen maar toch wel heeeel veeel, te hebben bereden ga ik vandaag met m'n eigenste Freek Vonk op pad met de 'benenwagen'.
Ik ben er weer achter dat dit mij toch erg gelukkig maakt. Wandelen over hele kleine smalle paadjes, steil d'n berg op, uitkijken waar je je voeten zet, hijgen als een paard, afzien, afdalen én daarnaast 'next-level-genieten'. Waarom next level? Voor mij (en ook Lief) is deze inspanning onze ultieme ontspanning. Daar zittend op een steen@Sifnos mountain, uitrustend en kijkend zo ver je kan over bergen, baai en zee weet ik 't weer. Hier komt mijn 'reishonger' vandaan. Zo sereen mooi, ook hier weer. Ik besef daar dat dit echt is wie ik ben. Nieuwsgierig. Out of my comfortzone. Dicht bij de natuur. Gevoelig. Sportief.
Keer op keer, om de tig minuten roep ik wel: 'kijk, schat hoe mooooi' of zuchtend 'dit zou iedereen moeten zien'. Mensen, als je het wilt zien: dichtbij en verweg is zo veel moois te zien!
Toch, sterf ik ook duizend doden, zweet ik me de 'tif**', en verwens ik dat steile klimmetje. Totdat ik boven ben en stilzwijgend en ontroerend van 'blij dat ik er ben' tot 'zoooo mooi' geniet in het moment. Dit is waar ik het voor doe. Keer op keer investeren in mezelf om ergens te geraken. Lijkt wel een filosofische quote! En dat hier op Sifnos, een van de Cycladen eilanden.
We lopen in totaal 3.40 uur en leggen 8,3 km af, van Kamares naar Apollonia. En werkelijk waar, geen enkele 'sterveling' kwamen we tegen. Alleen ik ... & Freek Vonk. Die kwam natuurlijk wel van alles tegen. Hagedisjes, 't stikt er van. Een slang(etje), die mistte ik dan weer. Wilde geiten of waren het steenbokken. In ieder geval geen doorsnee geiten. Heel veel geurende kruidenbosjes; tijm, salie. En ongelooflijk veel bloeiende struiken, bomen en bloemen. Een voor mij hele vreemde bloeiende plant. Benieuwd of iemand deze kent? Ik vind 'm erg apart en bijzonder!
Bij thuiskomst vertelt buurvrouw 'Miep' dat er veel gevaarlijke slangen in de bergen zitten. Verstandig is dan om een stok mee te nemen. Pffft, fijn dat ik 't achteraf pas hoor. En dat ik geen oogcontact met zo''n glibberig eng ding heb gehad. Maar hé, ik had wel m'n eigenste Freek Vonk bij en die, die kan met alle dieren omgaan.
Oh ja ... en die Freek had nog een onderonsje met een alleraardigst ezeltje.
Een koude halve liter Fix Hellas wil er wel in op dat terrasje in Apollonia. Pffft, ik voel 't aardig in 't lijf. Mennn, wat heb ík genoten van deze tippel. Moe maar voldaan laten we ons door een gezellige taxichauffeur, met heerlijke Griekse achtergrond muziek in de auto, 'thuis' afzetten. En ook de 'chauff' vind dat er vandaag veel wind staat. Het lijkt wel een Zuidwesterstorm, maar dan met de zon schijnend. Erg apart voor ons gevoel, maar voor de Griekse meimaand 'normaal'.
Er lopen nog 9 andere trails, weliswaar minder zwaar want wij kozen natuurlijk de zwaarste voor vandaag, maar hé .... morgen graag 'another Greek island, please!'
Milos en Folegandros laten we liggen voor wat ze zijn. Op naar Santorini.
En weet je wat? Onze Griekse Tina 2.0 (lees collega Tina) vertelde ons 't bericht wat we wilden horen: 'it giet oan'. Maar, ik weet 't pas zeker als we op een boot zitten. Morgenochtend, 9u20.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten