We kregen de PZC-pagina's langs alle kanten aangereikt. Santorini, de 'place-to-be', het beloofde (ei)land! Zo voelde het ook voor ons na 5 nachten, tegen alle verwachtingen in, op het fraaie Sifnos te hebben vertoefd.
Maar .......
Na 1 nacht en al met al 28 uren op Santorini te hebben vertoefd nemen we de benen.
De foto's op het internet, de interessante reisartikelen, de (reis)boekjes showen je de meest fantastische uitzichten vanaf en op Santorini. En die zijn er ook! Echt waar.
Bij aankomst op de haven huren we een auto. Direct mobiel om snel te schakelen en weinig tijd te verliezen. Voor m'n gevoel gaat de tijd dringen. Vreemd want we hebben nog een kleine week maar 't brein seint me dit anders door.
Er gaat maar een weg naar boven; de haven ligt onderaan steile klifachtige rotsen. Vanuit daar rijden we richting Fira, de hoofdstad van het eiland. De volgende dag ervaren we dat dit een mega druk én toeristisch stadje is. Niet ons ding. Weinig authentiek Grieks leven te beleven.
Daar besluiten we dan ook dezelfde middag nog per ferry af te reizen naar Naxos.
Maar we zijn nog niet weg. Rijden door naar Oia. Oia, schijnt de meest prachtige sunset te hebben door haar geografische ligging. Het landschap waar we door rijden is steenachtig met her een der wat groen. Santorina is vrij kaal. Geen olijfbomen. Richting het zuiden wel wat wijngaarden. Verder fantastische kliffen, vulkanische rotspartijen, baaien waarin enorme grote cruiseschepen voor anker liggen en zeezicht op de Egeïsche Zee. In Oia zoeken we een bak koffie met internet want we moeten nog een slaapplek zoeken. Die vinden we via booking.com. Een beetje in de 'achterbuurt' van Oia. Want, die prachtige tijdschriftkiekjes met infinitypools kijkend over de baai en liggend voor die witte 'grotwoningen' tegen de berg geplakt, die kosten een fortuin per nacht. Wij willen alleen een bed en ruimte voor onze spullen. En die vinden we; maar deze 'mezelf eigen maken'? Dat gaat 'm voor mij hier niet worden.
We gaan te voet Oia verkennen. Tjee, wat een bijzondere plek@aarde. Apart. Vreemd. Grotachtige huizen. Alles wit. Fascinerend. Dit alles tegen een vulkaanachtig gesteente als achtergrond, met heel veel luxe (shops) en resorts/bungalows en dit alles badend in ontzettend, maar dan ook ontzettend veel toerisme. Bussen met Japanners/Chinezen worden hier los gelaten. En dan is 't nog maar het voorseizoen. Ik wil niet weten hoe het er hoog zomerdag aan toe gaat hier!
We eten in Ammoudi, een klein vissersplekje, met een vijftal eettentjes direct aan het water, onderaan de klif waar Oia op ligt. Idyllisch. Uiteraard pikten we de sunset mee. En je snapt 't niet, maar op een stuk rots, uit de hysterische drukte, genieten we met z'n twee van de sunset. Elke sunset op welke mooie plek@aarde dan ook vind ik memorabel. Maar, ik heb mooiere op m'n netvlies staan. Toch pakken ze me deze Santorini/Oia-ervaring niet meer af.
De volgende ochtend vertrekken we om negen uur richting de andere kant van het eiland. We bezoeken Red Beach, een zwart steentjesstrand tegen de rode rotsen. Leuk, maar ach niet spectaculair.
We pakken nog even de badplaatsen als Perissa en Perivolos mee. Deze bekoren ons meer. Leuke 'boulevards' en cozy eettentjes.
Maar .....
Met de boottickets op zak doorkruisen we Santorini op weg naar de haven om de ferry naar Naxos te halen. Deze komt een uurtje later aan dan gepland, want wederom vandaag ongelooflijk veel wind.
Viel Santorini nu tegen? Ja, op een bepaalde manier wel. Dit eiland 'leeft' alleen van het toerisme. De natuur is hier niet bijzonder. Een klein eiland wat veel mensen moet dulden op weinig vierkante meters. En weinig tot niks te voelen van het authentieke Griekenland.
Raad ik 't af om te gaan? Nee, als je ooit de kans krijg ga Oia en Fira bekijken. Spaar en boek een dure 'grotwoning' met eigen infinitypool met uitzicht op de baai met sunset. Alleen voor de magische beleving. Voor het echte Griekenland en contact met de locals adviseer ik vooralsnog Sifnos en Naxos. Maar hé, wie ben ik/wie zijn wij? Ieder ervaart 't op zijn eigen manier.
Dit is de mijne.
Na ruim twee uren varen op een uit de kluiten gewassen veerboot; 't lijkt wel een cruiseschip, zetten we voet aan Naxos-wal. Wat een aankomst. Wat een andere flow op dit eiland. En ons Airbnbtje is fantastisch; zelfs zonder zeezicht!
Kalinichta!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten