We laten ons boshuisje achter ons. En hoeraaa het weer laat 't toe dat we Kamp Westerbork nog mee kunnen pikken. Het was óf dat óf de hunebedden. En dan, zeg ik erg oneerbiedig, laat die stapel steentjes maar even zijn voor wat ze zijn; gestapelde stenen.
Dit 5-tal dameskip is geweldig. Als we "thuiskomen" na een dagje toeren door Duitsland, komen ze ons begroeten. Later begreep ik dat onze motor geparkeerd stond bij hun vaten voer. Hahahaha! Als we in de tuin gaan zitten, lopen ze met ons op. Je kunt geen stap verzetten of ze vergezellen je. Als Wino de motor uitpakt lopen ze links en rechts met 'm mee. Ik krijg er de slappe lach van. Geweldig zijn ze!
En inderdaad. Ze zijn kipbrutaal. Als we de deur open laten staan, komen ze gewoon naar binnen. Hilarisch! Alhoewel Wino hier niets van moest hebben.
Het Teutoburgerwald hadden we bedacht. Bleek ff 2-maten-te-groot. We gaan geen 400 km op een dag afleggen voor een, vast fantastisch mooi, woud met bijzondere rotsformatie. Bad Bentheim en Münster en de weg er van en naar toe zijn ook leuk!
Relaxt tripje zodat we nog ff kunnen genieten van ons meer dan fantastische optrekje waar ik uitspreek: "het voelt zó goed dat ik in deze vorm, op deze manier, best zou kunnen wonen!" Meer dan hetgeen daar aanwezig was heb je niet nodig. Tiny wonen wordt meer en meer van mij, van ons. Wie weet ......
Liefs, Karin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten