DRIE DAGEN LATER
VIER NOVEMBER WERD 7 NOVEMBER
Na twee hele korte nachtjes van 3 tot 4 uur slaap vatten; dan weer wel in hotelkamers en geen vliegveldovernachtingen. Na heel veel geduld hebben; ruim 3 uur wachten in een stilstaand vliegtuig omdat er heel veel 'recovery-vluchten' weg moeten en het 'flightplan' op de een of andere manier niet op groen gaat. Na een extra stop op Muscat, of nee wacht, tijdens de vlucht wisselen we Muscat toch maar in voor Karachi -the place to be in Pakistan- om te wisselen van 'cabinecrew' met nog een extra wachtuurtje. Na een vluchtige blik op de hoge bouwwerken, verlichte skyline van Doha in Qatar. Na een vlucht volgens planning van Doha naar 'ons' Amsterdam. Na travelbags die van bagageband nr. 15 rollen. Na een NS-treinrit van 2 uren. Na al dit alles, komen we dan toch eindelijk aan in ons Klompendorp, Ovezande. Nooit gedacht, maar echt waar: drie dagen later dan voorzien. Altijd weer een fijn moment; de thuiskomst.
Wat een reis. Wat een ervaring. Ik wist het al wel. Ik ervaar het altijd weer als we op reis gaan. En het maakt niet uit of dit dichtbij of ver weg is. Reizen maakt je flexibel(er). Je leert meer dan ooit relativeren. Je ontdekt meer en meer wat belangrijk voor je is. En het 'Go with the flow-principe' wat ik probeer aan te hangen, moet meer dan eens in de strijd gegooid worden. Maar wat krijg ik er veel voor terug. Ik zie dingen die ik dichtbij huis niet kan zien. Ik ontmoet bijzondere mensen die me raken en me bij blijven. Ik ervaar culturen die haaks op die van ons kaaskoppen liggen. En oh, wat kunnen we daar van leren. Kijken hoe ik dit weer kan integreren in ons leven. Wat overigens niet altijd lukt. Maar dat hoeft ook niet. Stap voor Stap. Ik besef meer dan ooit weer hoe goed we het hier hebben. Ik bevind me in landschappen en natuurlijke omgevingen met ander soort beestjes en dieren die me kippenvel bezorgen. Niets is zo mooi en puur om mens en dier in zijn natuurlijke habitat te zien, te ontdekken, erbij te zijn. Niet baden in luxe. Met weinig op pad. Soms afzien. Een 'genietertje' dat open staat op vol vermogen. Dat is voor mij reizen in optimaforma.
OK, je denkt nu als lezers: 'kun je ook nog wat minder leuke dingen opnoemen dan?'. Natuurlijk want dat hoort ook bij reizen en zeker bij verre reizen. Het gaat nooit zoals je het in eerste instantie voor ogen hebt. Hoe goed je je ook voorbereidt of inleest. Er zijn altijd weer dingen waarbij je mijn 'Go with the flow-principe' stevig moet inzetten. In mijn geval dit keer: een mobiel die mee in zee gaat, vastzitten door natuurlijke omstandigheden, 3 dagen later bek-en-bekaf thuiskomen, soms even de hitte niet kunnen verstouwen, of opdringerige mensen die echt wat willen verkopen van je af willen slaan, gewoon even genoeg hebben aan jezelf, niet weer van A naar B willen verkassen. Maar ach....is dat in het gewone leven ook niet. Dat je even genoeg hebt van alles en iedereen om je heen.
Ik heb genoten van onze reis, ons samen op pad zijn, het beleven van prachtige reisavonturen en dito ervaringen, het weerzien met onze oudste zoon in Denpasar op Bali en bij thuiskomst van onze jongste die ook prima met onze (langere) afwezigheid heeft gedeald. Kortom, mijn reisblog leggen we weer even in de kast. Ik heb genoten van het schrijven en delen van mijn en onze ervaringen. Mooie herinneringen voor ons om na te lezen. En uiteraard bundelen we dit alles weer in een prachtig tastbaar fotoalbum. We gaan nieuwe plannen maken. Er valt nog zoveel te ontdekken op onze aardbol. Let's go and explore it!
Home is where the hart is.
Daar, waar ook ter wereld, jij je goed voelt, daar ben je thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten