Wat gaan we doen? Dat vertel ik je. Een Hollands vol programma! Een bezoek aan slaveneiland Ile de Gorée, kijkje in wereldstad Dakar en het Lac Rose bewonderen. Iedereen staat te trappelen. Lamien heeft een redelijk comfortabel busje zonder airco maar met chauff geregeld. Let's go!
Ile de Gorée
Na 1,5 uur wakker hobbelen arriveren we bij de haven van Dakar. Gorée is een klein eilandje op 4 km van Dakar. Een van de vele Afrikaans trans-Atlantische slavenhandelplekken. Eerlijkheid gebied te zeggen dat ik, en ook mijn mannen, weinig met geschiedenis hebben. Het heeft ons, of in dit geval het eiland, gebracht tot wat het nu is. En nú is waar ik op dit moment sta, voel en kijk. Met afschuw hoor ik bij vlagen de vreselijke slaven geschiedenisteksten van onze gids aan.
Het boottochtje prikkelt onze zintuigen. Wat een volk op de ferry. Wat een kleuren en geuren. Temperamentvolle mensen die spontaan gaan musiceren. Schattige kleine bruine toetjes met kroeshaar, rondlopend of hangend in een doek op mama's rug of buik. Toeristen en locals samen op een boot, in velen soorten en maten. Op het laagste dek voorraden voor het eiland. Van zakken zand tot flessen water, van fruit tot weet-ik-veel. Heerlijk. Tussen de locals. Mijn globetrottershart klopt. Ik zie m'n jongens genieten, en de rest van de groep. Ieder op zijn of haar manier.
Op de kade staat onze gids te wachten. Hij stelt zich voor, een moeilijke naam. You can call me 'what'. De toon was gezet. What? Een beetje als 'Hoe lang is een Chinees'. Dat beloofd wat voor deze rondleiding. Na nog geen 10 minuten onderweg te zijn ervaar ik dat dit voor mij de eerste Afrikaan is die stress kent. Op z'n Yeses gezegd loop ik de poten van onder mijn lijf om deze man bij te houden, vriendelijk te blijven maar toch ook van de omgeving te kunnen genieten. Hij kan ons niet bijeen houden. M'n zus en een vader, die net als ik, plaatjes willen schieten. Ik, die verwonderd wil stilstaan om de omgeving te voelen. Jongens die niks om historie geven. Arme What. Ik zie 'm met de minuut gestrester worden. Toppunt is bij mij bereikt als hij de groep op een prachtig plein waar veel te zien is bijeen roept en bozig op z'n omhoog houdende telefoon wijst. Als we zo doorgaan halen we de boot van 12u niet. Arme 'What'! Ik zie Kevin zijn lach niet meer in kunnen houden. Ook hij is afgehaakt. Net zoals ik. Om beurt toont iemand zijn fatsoen om What aan te luisteren. Hoe je het went of keert. Dit eiland. Deze rondleiding. Deze man, What. Dit alles komt in het collectieve familiegeheugen. Ik laat me verwonderen door dit liefelijk wonderschone eiland met een historisch verleden. Het oogt als een lieflijk Frans dorpje met een donkere bevolking met soms wat verpouperde gebouwen waar de tijd heeft stil gestaan.
Dakar
Van te voren wisten we niet exact wat we allemaal konden verwachten. Waar de een dacht te kunnen shoppen, dacht ik hier een wandeltocht door de stad te krijgen. Ruis op de kabel. Het werd een tochtje door een re-te-drukke stad. Vaststaan in het immense verkeer. Vieze uitlaatgassen inhaleren. Fikse vrachtauto's. Voorbij rijden aan historische gebouwen. En daarna de stad weer verlaten. We lachen erom. 'Not our lucky day' is de quote van deze dag. Hé, het kan niet altijd mee zitten.
Lac Rosé
Dit moet 'm dan worden. Het roze meer dat Lief en ik zo vaak in de rally Parijs-Dakar op tv zagen. Hoewel ik in m'n achterhoofd de gelezen reviews heb zitten dat 't tegen kan vallen, hou ik me naïef vast aan de gegooglde afbeeldingen van een gephotoshopt roze meer. Bij aankomst blijft hiervan niets over. Niks knalroze. Als je goed kijkt een heeeel klein beetje roze. Maar ... moe en hongerig genieten we van 't uitzicht tijdens onze late lunch. Durft Maik het aan zich in het zoute meer onder te dompelen en bezoeken we de lokale souvenirshop.
Maar dan. Ons dessert is de desert! We gaan nog ff joyriden in de achtertuin van Lac Rose. Een jeep die de Nederlandse keuring niet haalt. Die aangeslingerd wordt. Twee flacons met benzine en loshangende slangen. Gevoel alsof je op de bagagedrager van een fiets zit met lekkere achterband. Een duin op rijden en achteruit eraf glijden. Crossen door de duinen. Halen we die duin wel of niet. Een knul die achter de auto hangt. Reparatiestop onderweg. Langs de vloedlijn scheuren en al je zintuigen op scherp zetten. Kortom: GEWELDIG genieten in het moment.
Wat een heerlijk toetje-van-de-dag! Dit bevatte alleen maar onthaastingscaloriën en die mag je er plenty tot je nemen.
What? Not our lucky day!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten