We laten deze reis ca. 4500 km's wegdek, geasfalteerd én minder "gladde" wegen, onder onze billen door zoeven. De dag dat we ca. 400 km reizen is een lange dag, maar dan ook echt een lange dag. De omgeving is ook niet enorm afwisselend dus zo tegen het einde voel ik me verveeld. De hitte die hier op de Noord Kaap (Noorden Zuid-Afrika) heerst wordt warmer ten opzichte van het zuiden rondom Kaapstad en slaat me lam. Koppijn overheerst. Wellicht te weinig gedronken.
Eindelijk arriveren we in Fiddler's Kreek. Echt, maar dan ook ècht een pracht van een kampeerplek in "the middle of nowhere" dicht bij de Namibische grens aan de Orangeriver in Zuid-Afrika. Ik snap best dat mensen hier verliefd op worden en blijven. Het leven is hier ietwat ongecompliceerd en eenvoudiger als in Nederland in een omgeving waar je "U" tegen zegt.
De vrouw in de kampwinkel heeft een jaar in Nederland en een jaar in België als aupair gewerkt en uiteindelijk beland op een plek in Zuid-Afrika met uitzicht op Namibië. Haar gezicht straalt als ze er over verteld. Dit soort verhalen raakt me en beseft me dat ik me soms in een "ratrace" bevind. Ruilen? Nou nee, dat ook weer niet met twee jongens in Nederland. Maar m'n hart snapt haar wel!
Het uitzicht waar ik op getrakteerd wordt als ik uit de truck stap maakt de vele kilometers van deze lange dag meer dan goed. Wauw. Wauw. Wauw.
Vlug tent opzetten, spullen erin en een duik in de rivier nemen. Nee, hier zijn geen krokodillen meer. Uitgeroeid en het zand schijnt nu te warm of niet OK te zijn om hun eieren erin te leggen. Dus ze komen nooit meer terug Fijn! Liggend in 't water, m'n lichaamstemperatuur laten afkoelen, lief aankijken en samen denken: "this is travelling" voelt voor ons zo fijn. Na de duik en een lekkere douche zakken we neer in de bar. Voor mij even geen biertje. M'n hoofdpijn is er nog. Ik heb rust, een beetje ruimte voor mezelf en een goede nachtrust nodig. En, die nachtrust krijg ik. Ik slaap heerlijk (met oordoppen in, dat dan weer wel).
Vroeg opstaan want kano varen op de Orangeriver staat op 't programma (voor wie wil, en dat willen wij wel). Om 7u. ontbijt, half 8 vertrek en voor die tijd moeten de tent en al onze spullen in de truck liggen. Je snapt dat 't elke ochtend direct "hard werken" is. Maar nu op dag 3 (of is 't alweer 4?) merk ik dat Wino en ik een geoliede machine worden.
De kanogids, een jonge Zuid-Afrikaan, praat heerlijk Zuid-Afrikaans met ons. Ik word daar zo blij van. Het klinkt zo gaaf, geweldig en als muziek in m'n oren. Je kunt behoorlijk goed communiceren als Nederlander met een Zuid-Afrikaan. De kanotocht is bijzonder. Alsof ik me op de filmset van India Jones bevind. Prachtige rotsachtige bergen donkerbruin gekleurd op de achtergrond met de rivier rondom ons en groene vegetatie in de rivierbedding.
Ongelooflijk veel variatie in vogels en als toegift zwemt er nog een "lizard" door het water voor ons neus. De stilte (behalve de peddels op t water en af en toe onze gesprekken), de vogelgeluiden en de omgeving maken mij stil van binnen. Dit is zó waarom ik wil reizen. Ik geniet en zie Wino in stilte mee genieten.
..... na één vroege "quick" lunch (10.15u!) vertrekken we naar de Namibische grens. Fingers crossed op een weinig gedoe en tijdverlies.
Namibië, here we comes!
Ik heb ongelooflijk veel zin om Namibië te ontmoeten. Dé aanleiding om deze reis te doen. Deadvlei/Sossusvlei en de op een na grootste canyon op onze aardbol; Fish River Canyon (na de Grand Canyon) vinken we met liefde af van onze reis-wensenlijst.
Laat maar komen die volgende kilometers, ik ben er weer klaar voor ........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten