ACTIEF en VAKANTIE
de ideale vakantie
Mountainbiketocht
Kevin werkt en verricht onderzoek voor zijn HZ-studie SBE (sport- en bewegingseducatie) bij het grootste outdoorbedrijf op Bali, Sobek -the adventure professional-. Omdat hij uiteraard (bijna) alle activiteiten heeft meegedaan wisten wij al snel dat we de mountainbiketocht, off road-down hill, wilden doen. Gaaaaf, 25 km fietsend door de rijstvelden rondom Ubud en tevens wat van de cultuur mee krijgen. En we troffen het met One (waarschijnlijk zijn bijnaam), onze gids. Hij vertelde honderduit over het Balinese leven, het familiegebeuren, de natuur en de vele tradities en ceremonies. Die Balinezen hebben 't lastig. Voor alle dingen in het leven zijn er tradities, moet het gevierd worden, moeten geesten tevreden gehouden worden of juist weggejaagd worden. Elke 'community' heeft een tempel. Maar ook elk huis heeft een tempel. Drie keer per dag worden er offers aan de goden gebracht met bloemen, restjes eten, wierook en zo meer. Ik vind het bijzonder boeiend. Maar tjee, wat kost dat een hoop tijd! Ohja, en wist je dat ze hier niet hoeven na te denken over een naam voor hun ongeboren kind. De echte Balinezen kennen vier namen (voor jongens en meisjes): eerstgeborene wordt Wayan genoemd, vervolgens resp. Made, Nyoman en Ketut. Vervolgens begint men bij nummer 5 weer van voor af aan. Lijkt me leuk om midden op de markt je zoekgeraakte kind te roepen. Wedden dat er velen omkijken!
De tocht was prima te doen. Een heerlijk gevoel om van de berg af te sjezen. Deels verhard maar ook veelal smalle onverharde jungle- en rijstveldpaadjes. M'n allereerste mountainbiketocht. Maar 't ligt me wel. Op de pedalen staan, geconcentreerd naar beneden rijden en daar waar mogelijk van de omgeving genieten. Wat zagen we onderweg zoal. Vele tempels, sommigen gereed gemaakt voor ceremonies. Kleuterschooltjes, zo lief. Iedereen kan overigens educatie krijgen op Bali. Varkens die gewassen en geslacht werden aan de rand van een dorp. Brrrr...maar tja ook dit is cultuur en een traditie en doet men samen voor het community/saamhorigheidsgevoel. Een koffieplantage bezocht en een koffie Luwak gedronken. De Luwak (uit de kluiten gegroeide kat) eet rauwe bonen en via z'n uitwerpselen worden de bonen meer dan bijzonder. De duurste koffie op aarde, schijnt. Wij vonden 'm niet bijzonder. Overigens de Balinese koffie lijkt ook net slootwater. Kindertjes die een highfive van je willen op de fiets. De werkers in de rijstvelden. Voelde me net Julia Roberts in 'Eat, pray and love' al fietsend. Enig vergelijk is denk ik ver te zoeken. Alhoewel, ik mag er best zijn. Zeker in fietstenue en met helm op. Pffft, niet echt. Maar hier doet het er absoluut niet toe hoe iemand eruit ziet. Ze kijken in je ogen die Balinezen en respecten iedereen om hoe hij/zij is. Geen uiterlijk vertoon, heerlijk daar hou ik best van. M'n föhn is niet mee, alleen een potloodje en mascara maar ook dat verdwijnt na een aantal dagen in de tas, aah ja en ik heb ook deze reis teveel kleding bij! Volgende reis nog meer skippen!
Het schakelen is nog even een dingetje. Moest een stijle heuvel opwaarts de mannen dan ook laten gaan en afstappen. Jammer hoor!
Aan het einde werden we nog getrakteerd op een echt Balinees buffet en bracht de Sobek-chauffeur die ons had opgehaald ook weer netjes terug. Met een voldaan gevoel keerden we huiswaarts. Sportief bezig geweest en veel gezien. Dat is wat we wilden.
Sunrisetrekking Mount Batur
Via de vele reisbloggen en -forums kwam ik deze activiteit tegen. Dit wilde ik. Afzien en dan op een ongelooflijk mooi plekje, als ik de foto's mag geloven, de zon zien opkomen in de hele vroege ochtend. En vroeg was het. Om 02.10u ging ons alarm. Om 02.30u werd er vertrokken. Mr. Ketan had een 'chauff' geregeld en ging zelf ook mee, tot aan de parkeerplaats. We aten snel nog een banaantje. Zonder voeding een zware klim zag ik niet zitten. Ontbijt kregen we mee voor op de top. Had de dochter gister avond laat nog klaar gemaakt: een banaantje, hardgekookt eitje en een of andere sandwich/tosti met vleesprutje ertussen. Deze laatste heb ik op de berg gelaten; zag ik niet zitten. Een dame uit India vergezelde ons trouwens. Eerst nog een uur hobbelen in de auto. Met op het laatste stuk een behoorlijk steile afdaling richting Lake Batur. We arriveerden, in het pikke donker, bij de Association of Treckingguides. Mr. Ketan regelde een gids, Isam. Of hij er zin in had, vroeg ik me af. Elke ochtend doet hij deze trekking. Hij liep dit traject dan ook met twee vingers in zijn neus. En voor vandaag met mijn gehijg en het gekreun van die Indiaanse vrouw in zijn nek. Op weg. In het begin over redelijk begaanbare weggetjes. Hoe verder we kwamen hoe steiler het werd. Het ging me goed af. Conditioneel OK, thanks to de Meggafit-trainingen goed getrainde bovenbeenspieren en die komen me vandaag goed van pas. Af en toe wachten omdat onze Indiaanse schone wat minder conditioneel in elkaar steekt. Alle begrip en toch ook voor mij even fijn om op adem te komen. Lief? Die kan alles, heeft een atletisch lijf -ahum- maar 't gaat 'm zeer goed af. Het laatste stuk is 'very sticky', zegt Isam. Al gauw heb ik door dat hij bedoelt dat 't enorm stijl is. Een echte kuitenbijteretappe en nog steeds in het pikkedonker. Goed kijken waar je je voeten zet. Het lava-gesteente veroorzaakt zomaar dat je wegglijdt. Mijn herineringen gaan terug naar vorig jaar. Onze canyoningervaring wat betreft klimmen en klauteren komt hier goed van pas. En onze lichtgewicht Decathlon trekkingschoentjes voor 12,99€ hebben 't zwaar te verduren. De mijne komen 'gewond' uit de strijd. Het is zwoegen, even stoppen en weer zwoegen. Velen voor en achter ons. We zijn niet de enige die van dit moment willen genieten. Eindelijk zijn we er. We zitten op hoogte, kleine 1500 mtr. Vrij snel bemachtigen we een goed plaatsje op een muurtje. Op advies One (gids mountainbiketocht) setje droge bovenkleding en fleecevest meegenomen. Niet voor niks. Er staat me daar een koude wind. Zelfs met droge kleding en vest heb ik het nog koud. Maar ik klaag niet als ik kijk naar onze mede-klimster in korte broek en met kippenvel op haar jaloersmakend mooie en bruine benen. We settelen ons op een muurtje, even bijkomen onder genot van fresh aqua en 't ontbijtje. Beetje bij beetje wordt het lichter en zien we het meer en de twee bergen tegenover ons. De lucht kleurt. En daar ineens links van de twee bergen is ze, onze koperen ploert. Kan niet beschrijven hoe mooooi, bijzonder, energiek, fascinerend dat moment was. De momenten erna intensiveren qua gevoel en qua kleur van de zon en de bijbehorende luchten. Intussen weet ik waar het gezegde: 'brutale aap' vandaan komt. Opeens zijn ze daar. Een roedel van die kleine grijzige aapjes met lange staarten en priemende kraalogen. Hou je tas in de gaten. De dieven jatten alles wat los zit, ligt of staat. Ingenieus weten ze een gesloten waterflesje te openen en drinken het leeg. Koekjes halen ze uit de verpakking en zo scoren deze beestjes hun ontbijtje, ten koste van sommige toeristen. Na nog even nagenoten te hebben, moeten we toch ook terug. Zoeken Isman weer op en dalen af. Potverdikke, heb ik dit vanochtend beklommen??!! Re-te-stijl. Mijn gevoel wat al bevredigend was, wordt 't nog meer. I did it! We did it! En wat is het mooi om in het vroege zonlicht daar af te dalen. We stoppen regelmatig om om ons heen te kijken en te genieten. Kijken en lopen is lastig, want voor je 't weet glij je een paar meter naar beneden. Be careful! Slowely!
Zittend in de auto op de terugreis geniet ik na en voel ik hoe mijn lijf zegt: goed bezig geweest wijffie!
..... uitrusten doen we later, in onze in Nederland via, uiteraard, Airbnb geboekte Bamboo Eco cottage tussen de rijstvelden. Mmmm, dat willen lijf en geest echt wel. Even relaxen na twee intensieve super fantastische en bijzonder memorabele dagen.
Sunrisetrekking Mount Batur
Via de vele reisbloggen en -forums kwam ik deze activiteit tegen. Dit wilde ik. Afzien en dan op een ongelooflijk mooi plekje, als ik de foto's mag geloven, de zon zien opkomen in de hele vroege ochtend. En vroeg was het. Om 02.10u ging ons alarm. Om 02.30u werd er vertrokken. Mr. Ketan had een 'chauff' geregeld en ging zelf ook mee, tot aan de parkeerplaats. We aten snel nog een banaantje. Zonder voeding een zware klim zag ik niet zitten. Ontbijt kregen we mee voor op de top. Had de dochter gister avond laat nog klaar gemaakt: een banaantje, hardgekookt eitje en een of andere sandwich/tosti met vleesprutje ertussen. Deze laatste heb ik op de berg gelaten; zag ik niet zitten. Een dame uit India vergezelde ons trouwens. Eerst nog een uur hobbelen in de auto. Met op het laatste stuk een behoorlijk steile afdaling richting Lake Batur. We arriveerden, in het pikke donker, bij de Association of Treckingguides. Mr. Ketan regelde een gids, Isam. Of hij er zin in had, vroeg ik me af. Elke ochtend doet hij deze trekking. Hij liep dit traject dan ook met twee vingers in zijn neus. En voor vandaag met mijn gehijg en het gekreun van die Indiaanse vrouw in zijn nek. Op weg. In het begin over redelijk begaanbare weggetjes. Hoe verder we kwamen hoe steiler het werd. Het ging me goed af. Conditioneel OK, thanks to de Meggafit-trainingen goed getrainde bovenbeenspieren en die komen me vandaag goed van pas. Af en toe wachten omdat onze Indiaanse schone wat minder conditioneel in elkaar steekt. Alle begrip en toch ook voor mij even fijn om op adem te komen. Lief? Die kan alles, heeft een atletisch lijf -ahum- maar 't gaat 'm zeer goed af. Het laatste stuk is 'very sticky', zegt Isam. Al gauw heb ik door dat hij bedoelt dat 't enorm stijl is. Een echte kuitenbijteretappe en nog steeds in het pikkedonker. Goed kijken waar je je voeten zet. Het lava-gesteente veroorzaakt zomaar dat je wegglijdt. Mijn herineringen gaan terug naar vorig jaar. Onze canyoningervaring wat betreft klimmen en klauteren komt hier goed van pas. En onze lichtgewicht Decathlon trekkingschoentjes voor 12,99€ hebben 't zwaar te verduren. De mijne komen 'gewond' uit de strijd. Het is zwoegen, even stoppen en weer zwoegen. Velen voor en achter ons. We zijn niet de enige die van dit moment willen genieten. Eindelijk zijn we er. We zitten op hoogte, kleine 1500 mtr. Vrij snel bemachtigen we een goed plaatsje op een muurtje. Op advies One (gids mountainbiketocht) setje droge bovenkleding en fleecevest meegenomen. Niet voor niks. Er staat me daar een koude wind. Zelfs met droge kleding en vest heb ik het nog koud. Maar ik klaag niet als ik kijk naar onze mede-klimster in korte broek en met kippenvel op haar jaloersmakend mooie en bruine benen. We settelen ons op een muurtje, even bijkomen onder genot van fresh aqua en 't ontbijtje. Beetje bij beetje wordt het lichter en zien we het meer en de twee bergen tegenover ons. De lucht kleurt. En daar ineens links van de twee bergen is ze, onze koperen ploert. Kan niet beschrijven hoe mooooi, bijzonder, energiek, fascinerend dat moment was. De momenten erna intensiveren qua gevoel en qua kleur van de zon en de bijbehorende luchten. Intussen weet ik waar het gezegde: 'brutale aap' vandaan komt. Opeens zijn ze daar. Een roedel van die kleine grijzige aapjes met lange staarten en priemende kraalogen. Hou je tas in de gaten. De dieven jatten alles wat los zit, ligt of staat. Ingenieus weten ze een gesloten waterflesje te openen en drinken het leeg. Koekjes halen ze uit de verpakking en zo scoren deze beestjes hun ontbijtje, ten koste van sommige toeristen. Na nog even nagenoten te hebben, moeten we toch ook terug. Zoeken Isman weer op en dalen af. Potverdikke, heb ik dit vanochtend beklommen??!! Re-te-stijl. Mijn gevoel wat al bevredigend was, wordt 't nog meer. I did it! We did it! En wat is het mooi om in het vroege zonlicht daar af te dalen. We stoppen regelmatig om om ons heen te kijken en te genieten. Kijken en lopen is lastig, want voor je 't weet glij je een paar meter naar beneden. Be careful! Slowely!
Zittend in de auto op de terugreis geniet ik na en voel ik hoe mijn lijf zegt: goed bezig geweest wijffie!
..... uitrusten doen we later, in onze in Nederland via, uiteraard, Airbnb geboekte Bamboo Eco cottage tussen de rijstvelden. Mmmm, dat willen lijf en geest echt wel. Even relaxen na twee intensieve super fantastische en bijzonder memorabele dagen.
Wow wat knap van jullie zeg!👍en wat een bijzonder mooie plek!! geeft idd een flinke kick als je zo'n berg hebt getrotseerd😀 enjoy!!!!
BeantwoordenVerwijderenWauw zeg! Wat een mooie plekjes in de wereld. En dat Anno 2015! Mooi dat ze er nog zijn en zo ongerept!
BeantwoordenVerwijderen