De vluchten met Qatar Airways

DE VLUCHTEN
met 
QATAR AIRWAYS

Daar was dan de dag. De dag van vertrek. De laatste twee weken ging het meer en meer leven. Borrelde het inwendig en werd het verlangen om naar Bali af te reizen groter. Om het land te ontdekken, maar meer ook om te zien hoe ons kind zich daar staande houdt aan de (bijna) andere kant van de wereld. Eerst moesten er nog wat kilometers afgelegd worden. Om precies te zijn, volgens het scherm van de vliegtuigstoelen voor ons, ruim 12.000 km's! OK. Qatar Airways kom maar op en maak 't, voor zover dat kan in een vliegtuig op de vierkante meter, comfortabel en enigszins fijn. Want ons vooruitzicht is: kale vliegtijd in totaal 15 uur - totale reistijd 25 uur. Een nachtje overslaan, gebroken nachtje of een kort nachtje. Ach, dat lukt ons tijdens de carnaval ook. Dus......let's go!

Eerst nog even treinen naar Schiphol. Met vliegen op het eind van de middag is dit goed te doen. (Schoon)ouders vergezelden ons op dit treinritje. Ze zwaaiden ons door de douane om ca. 14.30u. Om 15.00u melden wij ons bij gate F5. We keken elkaar in de ogen op weg naar het vliegtuig. En zonder woorden voelden we het. Weer een stapje dichterbij. Exact, zoals gepland, stegen we om 16.10u op met de QR276 naar Doha; vliegveld in Qatar. Een tochtje van 6 uren. Goed te overzien. Een goede vlucht met prima service en voor vliegtuigeten gewoon lekker eten (!), genoeg films te zien, prima beenruimte (ik zat dan wel aan 't gangpad wat scheelt). Helaas geen extra ruimte ter beschikking; vliegtuig zat vol. Dan maar gokken op de tweede helft. Om resp. 22.15/23.15 (NL-tijd/Qatar-tijd) zetten we voet op Qatarbodem. Na eerst daar wat rondgekeken te hebben.

Tjee, wat een chique vliegveld. Groot en tegen alle verwachtingen in weinig mannen in lange witte gewaden en vrouwen in zwarte burka's. Maar wel veel volk in alle soorten en maten. Luxe auto's. Sieraden. Gerenommeerde namen (van Michael Kors, D&G tot de McDonalds). 

Na nog een koffie genuttigd te hebben op zoek naar de quite-room. Een ruimte waar we misschien toch nog even een tukje kunnen doen. Na eerst de room voor mannen en daarna de vrouwenruimte, uiteindelijk toch de gemengde-family-room kunnen vinden. Hoe ziet zo'n ruimte eruit? Heel veel stoelen, die best comfortabel liggen, op een rijtje. Maar ja, ik ben een buikslaper. Dat gaat 'm in zo'n stoel niet worden, natuurlijk. En mezelf kennende moet ik ff wat slaap pakken wil ik overeind blijven. Dus ..... fleecevest op de grond, m'n kussentje en mezelf erop gelegd. En jawel hoor, met oordoppen in, nog enigszins kunnen slapen. 

Uitgerust? Nee, dat komt later wel.Fris en fruitig? Niet echt, maar mezelf toch enigszins opgefrist op een van de vele enorm chique toiletruimtes. Tegen 06.30 uur naar gate C13 om te boarden voor de vlucht QR960 die om 08.30u opstijgt. Negen lange uren naar Denpasar, de hoofdstad van Bali. Daar waar Kevin woont en werkt. Lieve schat, we komen er aan!

Oh ja, nog een spannend momentje! Op Schiphol, net voor de handbagegecontrole, ben ik tot m'n schrik m'n boardingpass kwijt. Hij zit niet meer in m'n paspoort. Vliegensvlug door de slinger-de-slanger-poortjes terug om te zien of hij ergens ligt. En jawel hoor, m'n hart maakt een sprongetje, daar knipoogt hij naar me. Pffffft.....ik weet 't wel spannend te maken. Lief dacht er ff anders over en keek me met een schuin oog aan en dacht: 'dat begint lekker'. Maar zoals onze jongste altijd zegt: 'komt oal hoed'.