Bij t ontwaken is ons uitzicht weer fantastisch. Na een dagje aan huis gekluisterd te zijn geweest. Een nacht "mie eal vee" regen en "ontieglijk vee" wind. Voelt die blauwe lucht met een fiks wolkendek als een warme glimlach. Met nadruk op warm. Naast nog steeds heel veel wind is 't ook best behoorlijk frisjes. Onderweg naar onze volgende plek in Andalusië is 't gemeten dieptepunt 5°C. Geniet daar in Nederland van de voorjaarswarmte. Wij wachten op betere tijden. En tot die tijd trek ik alle laagjes die ik in m'n backpack heb zitten aan. Heb m'n dikke fleece thuis gelaten. Deze reismuts dacht 't hier af te kunnen met een spijkerjack!
Onze navigatie slingeren we aan met bestemming Antequera. We verlaten de kust en trekken meer het binnenland in.
Wat een pracht rit. Ruim anderhalf uur trakteren we onszelf op adembenemende vergezichten. Glooiende heuvels. Schitterende dalen. Stoer ruig hooggebergte. Frisgroene akkers. Geel bloeiende weilanden. Mijn hart wordt hier zo happy van.
Zon + Regen = Regenboog
Stil worden we bij het zien van een regenboog. In Nederland altijd een mooi natuurverschijnsel. Maar hier! Wat een bijzonder fenomenaal gezicht; een regenboog in/tussen en over de bergen en dalen. Die pot met goud ontdekken we niet. Maaaaár die moet hier echt bijzonder zijn.
Ons Airbnb-huis is alweer een pareltje. We maken het ons gerieflijk. Lunchen. En besluiten met het oog op de weersvoorspelling voor morgen vanmiddag te gaan voor een wandeling door El Torcal de Antequera, natuurpark op half uurtje rijden. Ze geven morgen namelijk weer 95% kans op regen. Liever met een poncho om door het stadje slenteren dan een wandeling in een woest berglandschap in de regen. Een goede keus! Geen regen gehad. Fris met mn spijkerjack. Alles-in-een-band trek ik over m'n oren om ze warm te houden. Mis net nog een paar handschoenen. Maar tjeeeetje, m'n genietertje staat op vol vermogen. Een heerlijke wandeling. Fijn, even de pas erin, bewegen, lichaam stimuleren na de reiskilometers. Ik mis m'n trainingen!
Een fantastisch bijzonder anders-dan-anders landschap om door te lopen. Glibberen. Slikkerig, van de regen daags ervoor. Voelt als een obstscle-run in een Asterix&Obelix-landschap, op een filmset of in een maanlandschap. Je snapt 't: dit prikkelt m'n fantasieën enorm. En dan als toetje ook nog een rendez-vous met wilde berggeiten.
Bizar. Dat is het woord voor het landschap El Torcal. Waar wij anderhalf uur de Ruta Amarillo oftewel gele route hebben gelopen. Een landschap met rotsformaties die op steengeworden monsters lijken.
Een reisdag met een gouden randje. Dankjewel Spaanse pot met goud!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten