Ola! Het begin van 11 dagen Andalusië

Maandagochtend 9 april, na een onrustige nacht zoals altijd voor mij vlak voor vertrek, gaat om 5.50u de wekker.

"Let's go find some beautiful places" 

De eerste twee dagen zitten er alweer bijna op. Het voelt weer fijn om eropuit te zijn. Dit keer Andalusië, Zuid-Spanje. Daar waar 't zomers onwaarschijnlijk heet is. Daar waar het op deze dinsdag 10 april herfstachtig Nederlands (en dus koud) aandoet. Hebben wij weer! Go with the flow is dat waar ik weer een beroep op doe. Maar nog eventjes terug, naar dat wat alweer achter ons ligt.

✓ Terecht komen in een file op weg naar Airport Eindhoven. Door een dodelijk ongeval (vreselijk voor diegene en nabestaanden!) ontstond aan de kijkerskant, onze weg, een fiks oponthoud. Maar ... de wekker vroeg laten afgaan bleek nu een goede keuze. Ruimschoots op tijd genoten we van een relaxt vertrek op een heerlijk overzichtelijk vliegveld. Ideaal, een kleinschalig vliegveld!

✓ Na een prima op schema uitgevoerde vlucht met Ryanair landen we om 12.45u op Málaga. Ook daar verliep alles behoorlijk snel. Even een ''schrikmomentje". De loopband stopt. Waar zijn onze backpacks? Liggend voor het gesloten luik, uit ons gezichtsveld in eerste instantie, treffen we onze reismakkers. Fijn!

✓ Onze beste vriend voor de komende periode heten we welkom! Via Sunnycars een prima bolide onder onze billen: VW polo, gloednieuw en met nauwelijks km's op de teller. Zelfs thuis rijden we niet zo luxe. Ik zie Lief genieten!

✓ Lezen we op een groot scherm op het vliegveld de weersvoorspelling voor de komende twee dagen. Ik steek nog ff lekker naïf m'n kop in 't zand. Wil het (nog) niet weten!!

Ola! We zijn er. Slingeren de navigatie aan en koersen af op Frigiliana, Calle Olivo 15. Daar staat de hartelijke, breed lachende, Spaanse Loli ons op te wachten. Met twee dikke kussen. Spanjaarden zijn best lijfelijk ingesteld. Ik hou ervan! De taal is een ander dingetje. Ik merk dat ik in m'n Franse modus schiet. Die zit zo in me, blijkbaar. Maar, die modus dient men hier ècht niet. Ik voel een cursusje aankomen.

Frigiliana! Een langgerekt wit dorpje in een bergachtige omgeving. Een oud en een nieuw gedeelte. Kromme straatjes. Doolhof aan steegjes en trapjes. Kuitenbijtertjes! Witgekalkte gevels. Overal identieke huisnummers. Schitterende tegelplateau's.
Na gesetteld te zijn slenteren we door de straatjes. Heerlijk! Dát gevoel, te verdwalen in oneindigheid vind ik (soms) verrukkelijk.

Nerja! Aan het begin van de avond bezoeken we nog even deze verderop gelegen kustplaats. Bekend om zijn promenade@zee; Balcón de Europe. Wat een fijne energie daar: live band, straatmuzikanten, een ruisende zee, (flinke) wind door je haren, straatjes met (toeristische) shops en vele eettentjes. We treffen er nog een Plaza de España waar een batterij aan mini Messi's, Alonso's, Iniesta's en Fàbregas'jes met elkaar 't duel aan gaan. Hier wordt geleefd, op straat! We zoeken, hoe bijzonder, nog even SchoneZus en zwager op. Ook zij vertoeven hier, zonder dat we 't in eerste instantie van elkaar wisten, in een pracht van een complex aan zee. We maken er samen een heerlijk avondje van. Voelt raar en gewoon 1740 km van huis, toch thuis?

De regen tikt tegen het raam. Nu dankbaar dat we gisteren héél veel in een dag hebben gestopt. Onder een dekentje op de bank in ons cosy Airbnbtje is het heerlijk toeven voor nu. Morgen trekken we verder naar onze tweede roadtripstop in Antequera. De weersvoorspelling? Beloofd nog niet veel goeds. Wie weet zit de Spaanse Jos Broeke er morgen flink naast. Iets met: hopen, tegen beter weten in?!