Karin's LIFE: Back-to-Basic in de Marokkaanse bergen

Na ons woestijnavontuur stonden er twee zware etappes in de bergen op de planning.
We vertrokken hiervoor vanuit een eenvoudige Auberge in Ait Oudinar waar we, de vorige dag na een prachtige rit door een Indiana Jones filmsetdecor, arriveerden. Een dagrugzak met voldoende water en een aparte tas met de spullen voor de nacht in de bergen (o.a. warme kleding, slaapzak) was hetgeen wat nodig was. Deze werden door een muildier naar ons kampement gebracht via een andere weg.

Yousef, onze berber-gids die bij ons is de komende dagen, nam ons mee de ruige bergen van de Anti-Atlas op. Klimmen, dalen en weer klimmen. Een stevige wind woei om onze oren. In een gestaag tempo waarbij er voor mij zeker ruimte was om op 't gemakje kiekjes te schieten genoot ik. Wat een fantastisch landschap. Die kleuren; terracotta-rood in allerlei varianten. We liepen naar en in de Dadesvallei. Weer die indrukwekkend oases met dito kleuren; zilver-groen-felgroen met tegen de bergwand dorpjes geplakt in wederom bruine- en terra-achtige tinten. Een heleboel staat op mijn harde schijf. Foto's en woorden kunnen niet beschrijven hoe bijzonder het hier is. We komen op plekjes waar niet iedereen komt. Dankjewel SNP-reizen. Door dorpjes waarbij wij ook een bezienswaardigheid zijn. Wat voelt het allemaal fijn!

Uiteindelijk bereiken we na 16,3 km en 6u onderweg te zijn geweest ons basiskamp. Ongelooflijk. Echt back-to-basic. Maar oh zo bijzonder, op een plateau boven de rivierbedding met uitzicht op de bergen en een dorpje.

We worden ontvangen met -hoe kan het ook anders- Marrokkaanse thee. We richten onze tenten in, lopen om de tijd voor het diner te doden nog ff naar het dorpje en gaan daarna aan tafel. Die Marokaanse mannen kunnen koken! Primitief is 't, kamperen met bijna niks; zelfs geen Wifi #hahahaa, maar wat voelen wij ons goed. Toilet? Ook dat is geregeld met een uitzicht dat ik vanaf de poepdoos nog nooit zo heb gehad!

Na een kampvuur duiken we onze tent in, zo'n 2-persoons puptentje. Het past! We liggen met ons hoofd naar de ingang met alleen het gaasdoek dicht geritst. Daar waar 't in de woestijn niet mocht gebeuren, zien we t hier. Wat een heldere hemel, wat een sterren. Zo'n sterrendek heb ik van m'n leven nog nooit gezien. Fantastisch!
De nacht was koud. Halverwege de nacht toch de tent volledig dichtgemaakt want er kwam nog een flink windje opzetten. Gelukkig lag ik met voldoende kleding onder m'n slaapzak en op een prima matras.