Indrukken genoeg!

De eerste indrukken 

☆☆ Koningsstad Fès ☆☆ 

Dag 1 staat in teken van acclimatiseren: wennen aan het land, gebruiken en cultuur. Prima! We zijn allebei (nog) niet topfit. Kampen met een hardnekkige verkoudheid. Ff op 't gemakje. Nou ja gemakje. Het zijn volle dagen. We houden ervan om er uit te halen wat er in zit. Had me een klein beetje ingelezen. Niet zoveel als mijn reisgenoten, waar ik overigens ook even aan moeten wennen, want die kennen gevoelsmatig de gehele Marokkaanse geschiedenis en dat is nou net wat mij en Lief minder interesseert. Cultuurbarbaren? Misschien wel. Geschiedenis is geweest en ik leef graag nu en morgen. OK iets achtergrond informatie is fijn en heeft jou maar ook een land gebracht waar 't nu staat. Dus de Capitool- en Trotter reisgids heb ik gelezen. Maar ga me niet overhoren want dan scoor ik geen vette 5!

FÈS
Na een nachtrust op goede bedden maar gewekt worden om 6u van de oproep tot gebed en veel herrie-in-het-hotel door vertrekkende gasten zitten we om 8u aan 't ontbijt. Om half 10 vertrekken we naar Koningsstad Fès. De hele dag staan Rashid, Marokkaanse gids, Mohammed, Marokkaanse buschauffeur en Koos, onze SNP-reisleider, tot onze beschikking rijden we naar 't Koninklijke Paleis, de van oudsher Joodse wijk, een prachtig uitkijkpunt over de stad en dé Medina (oude binnenstad). Hier wil ik zeker de leerlooierijen zien. Deze staan op de Unesco werelderfgoedlijst. Ben erg nieuwsgierig.

Dé Medina
Wat geweldig. Wat overweldigend. De geuren, de kleuren, de vele geluiden, de Frans-en Arabische klanken, het terug-in-de-tijd gevoel. Ik absorbeer alles als een lege spons. Gevolg is dat mijn hoofd aan het einde van de dag ook op de Medina-chaos lijkt, maar dat terzijde. In Thailand, Egypte, Turkije, Zanzibar en Bali al veel markten of souks gezien en ervaren maar de Marokkaanse Medina's zijn anders. Een doolhof met voor ons weinig logica maar ooo-zoooo intrigerend. Niks geen opdringerige (wat wij wel in Turkije en Egypte ervoeren) bewoners die je kost-wat-kost wat willen aansmeren. Maar vriendelijke welwillende mensen die uiteindelijk wel willen verkopen, waar je moet afdingen en uit moet kijken dat je niet besodemieterd wordt. Maar niks opdringerig's. Uiteraard als vrouw moet je niet al te vriendelijk in die donkere ogen kijken want voor je 't weet ben je verkocht voor kamelen. Nee grapje natuurlijk. Maar het is en blijft wel een moslim-cultuur die naar Rashid vertelt voor de vrouw gelukkig ook aan 't veranderen is. Alles lovend daar? Niks negatiefs? Tuurlijk wel. Schrijnend zijn het aantal -in mijn ogen- broze bedelende ouderen. De vele katten die er rond zwerven. De hygiëne laat -in onze ogen- te wensen over. Een kamelenhoofd wat daar besmeurd met bloed bij de slager hangt, het terug-in-de-tijd ter plaatse slachten van een kip waar ik niet gek op ben. Maar verder heerst er gezellige familiaire dorpschaos, zijn er vele ambachten gegroepeerd, geniet ik van gelukkig uitziende spelende kinderen, een aangenaam gesprek met een Utrechtse Marokkaan die je daar tegen 't lijf loopt en kun je je hart ophalen in het kopen van souvenirs. Wij bewaren dit tot in Marrakech. We moeten alles tenslotte zelf meesleuren. En ik, ik hou van dit alles!

Leerlooierijen van Fès
Wat een stank. Door Rashid worden we meegenomen naar een ledershopje. Ik denk: "nee, ik wil niks kopen. Ik wil jullie traditionele ambacht zien". Voor ik iets kan zeggen krijgen we een takje verse munt en al snel heb ik door, als we verder mee genomen worden naar de 'binnenplaats' waar we vanaf terassen op de leerlooierijen kunnen kijken, dat ik die munt onder m'n neus wil duwen. Wat een penetrante onhoudbare stank. Bijna niet te harden! Ik heb medelijden met de doorgaans beresterke mannen die daar naar 't schijnt van generatie op generatie onder erbarmelijke omstandigheden werken aan de diverse processen die de huiden van schapen, koeien, geiten en kamelen ondergaan alvorens jij je kekke lerenjasje aantrekt. Na het zien hiervan denk ik: koop niks van dit alles en hoe kan Unesco dit op z'n werelderfgoedlijst plaatsen. Maar aan de andere kant; cultuur is cultuur en blijft het zeer bijzonder dit gezien te hebben. Dit heeft meer dan een gewone indruk gemaakt.

Onverwacht Riad-bezoek
Op onze weg terug naar waar de bus ons opwacht buiten de Medina slaan we nog ergens een verborgen straatje in waar Rashid ons trakteert op een waar pareltje. Een luxe huis van een rijke stinkerd die op 't moment niet aanwezig is maar waarvan 'de huishoudster' ons graag met thee en Marokkaanse lekkernijen ontvangt. Tegen een betaling die zij dan weer gebruikt als spaartegoed voor als ooit 't werk wegvalt. Wat een pracht en praal. De Riad-binnenplaats. Ik val stil. Die kleuren. Hoe langer je kijkt hoe meer details van het mozaïek en de houtsnij- en stenen zuilen je opvallen. De lampen. De stoffen. De slaapkamers en de badkamers. Niet te bevatten. Deze bewoner is onnoemelijk rijk. Hoe moeten de koninklijke paleizen er wel niet uitzien, bedenk ik me. We drinken er heerlijke muntthee met zelfgebakken  kokos- en amandelkoekjes. Rashid en mevrouw 'de huishoudster'; enorm dankjewel voor dit bijzondere inkijkje.

Aan het einde van de dag, na opfrissen en in een op loopafstand van het hotel gegeten lokaal restaurant ben ik dodelijk vermoeid maar zoooo enorm 'happy' met deze eerste Marokkaanse indrukken.

Indrukken voor 't leven. Vandaar ook dit blog. Als ik dit op een later moment in m'n leven terug lees komen de bijbehorende emoties weer naar boven.

Go once a year to place where you've never been before. Nou...I just did it; Fès you are amazing beautiful ♡