DAG 14 -zo. 22 juli 2012-

Zanzibar 2012

We mogen, nee ... moeten naar huis!
Vanochtend uitslapen, dat was wat de jongens wilden.
Wino en ik waren al vroeg wakker. Het restaurant was nog niet open, dan op de kamer met de dompelaar een oploskoffietje zetten en op onze veranda in het Zanzibariaans ochtendgloren hier van genieten. Zwijgzaam luisteren naar alle geluiden: de ruisende zee, de wind en prille zonnestralen door het bladerdek van de tropische beplanting, de volgels en het ontwakende Afrikaanse leven. Behoorlijk beseffend dat we morgen tegen elkaar zeggen: "gisteren ochtend zaten we nog voor onze lodges"!
Maar ja zoals het in het leven gaat: komen en gaan de leuke en minder leuke dingen. Vakantie is voorbij, maar onze herinneringen hebben we voor altijd op onze persoonlijke harde schijven opgeslagen. Nadat de boys rond 09.15 uur ook allebei wakker waren, zijn we gaan ontbijten, vervolgens stonden 4 lege koffers ons toe te lachen en lag er een arsenaal aan kitesurfmaterialen om weer vliegtuigproof te maken.

Net als op de heenreis is het toch een makkie vergeleken met het reisklaarmaken van een vouwwagen en toebehoren! Verheug me al op de thuiskomt.....een paar wasmachines draaien, drogen in het zonnetje wat blijkbaar nu schijnt in Nederland en we zijn weer aan kant. Een pannetje tomatensoep staat ons op te wachten in de koelkast..heerlijk hoor! Maar de boys willen toch graag zo snel mogelijk naar de MAC of plaatselijke frietzaak! Eerst vanmiddag nog wat relaxen, douchen en vroeg dineren. Na het diner nog even afrekenen..... om 19.00 uur opgehaald worden voor de terugreis. Het dessert moesten we "skippen" want de 4x beef with chips liet ietwat lang op zich wachten, maar omdat we de brownies niet wilden missen hebben we ze in folie meegenomen voor op het vliegveld. Uiteindelijk vertrokken we rond 19.15 uur op weg naar het vliegveld. Maar niet nadat we van Melanie, Berhard en Nicoline en niet onbelangrijk het locale team wat hun bijstaat en hard werkt om het de gasten naar de zin te maken afscheid hadden genomen.

Eerlijk is eerlijk: het afscheid viel me zwaar, beseffende dat ik hier misschien nooit weer kom, de relaxte en fijne tijd die we op dit schitterende eiland met z'n "beautifull people" hebben mogen beleven met z'n 4tjes is niet onder woorden te brengen. De traan die in mijn ooghoek viel vertelt misschien hetgeen ik voelde!

Om 21.35 uur stijgen we op met de OR 462, Zanzibar-Hurghada-Amsterdam. Als het volgens planning loopt landen we om 8.35 uur op Nederlands grondgebied. HAKUNA MATATA